حضور فرشتگان در شعر حافظ و امام‌خميني با رويكرد بينامتنيت قرآني

فرشتگان موجوداتي نامحسوس هستند كه خداوند آنان را خلق كرده تا در راستة فرامين وي انجام وظيفه ‌نمايند. سويي ديگر بينامتنيت قرار دارد كه روش همگرايي متون با توجّه به اثرپذيري از متون قبل و تأثيرگذاري بر متون بعد است. پژوهش حاضر، پژوهشي كيفي با روش توصيفي- تحليلي بر اساس منابع كتابخانه‌اي و با هدف بررسي حضور فرشتگان در شعر حافظ شيرازي و امام خميني با تكيه بر بينامتنيت قرآني تدوين گرديده است. حافظ و امام‌خميني هر دو داراي گرايش‌هايي عرفاني بوده و با عنايت به اينكه ايشان آشنايي كامل به كلام حق داشته‌اند، بنابراين مضمون غالب اشعار اين دو بر مبناي عرفان است. فرشتگان به عنوان مجريان اوامر خداوند كه بيشتر از هويت تكويني برخوردار هستند به خوبي مورد توجه حافظ و امام‌خميني قرار گرفته‌اند. ايشان به طيف گسترده‌اي از فعاليت‌هاي فرشتگان اشاره كرده‌اند؛ هم جوانب رحمت، هم جوانب غضب و هم بينابين كه بسته به واكنش به رفتار انسان، مورد توجه بوده است.