بررسي رفتار خوردگي پوشش‌هاي سخت الكترودهاي پايه آهني حاوي عناصر كاربيدزا

در اين پژوهش با استفاده از فرآيند جوشكاري قوسي با الكترود دستي، يك لايه مقاوم به سايش توسط الكترودهاي روكش سخت 1622v ،1600v و 1623v برروي فولاد ساده كربني 37 St ايجاد و اثر تعداد پاس جوشكاري بر ريزساختار و مقاومت به خوردگي روكش‌ها مورد ارزيابي قرار گرفت. بدين منظور از ميكروسكوپ نوري، ميكروسكوپ الكتروني روبشي مجهز به آناليز نقطه‌اي و آزمون پراش پرتو ايكس استفاده شد. نتايج نشان‌دهنده توزيع رسوبات كاربيدي مختلف در ريزساختار فلزات پوشش بود. اين رسوبات كاربيدهاي كمپلكس از كروم، موليبدن و واناديوم بودند. نتايج آزمون پراش پرتو ايكس نشان‌دهنده وجود فازهاي مارتنزيت، آستنيت، كاربيد كروم و كاربيد موليبدن در هر سه فلز پوشش بود. كاربيد تنگستن تنها در فلز پوشش 1623v مشاهده شد. نتايج آزمون پلاريزاسيون تافل نشان داد نمونه بدون پوشش و نمونه 1622v با داشتن بيشترين چگالي جريان خوردگي (به‌ترتيب 15/23 و 7/06 ميكروآمپر بر سانتي‌متر مربع) در بين اين نمونه‌ها، و بنابراين داراي بيشترين سرعت خوردگي و كمترين مقاومت در برابر خوردگي هستند. نتيجه مهم ديگر حاصل از كار، بيشتر بودن چگالي جريان خوردگي نمونه 1600v (6/29 ميكروآمپر بر سانتي‌متر مربع) نسبت به نمونه 1623v (4/80 ميكروآمپر بر سانتي‌متر مربع) است كه مقاومت به خوردگي كمتر اين نمونه را نشان مي‌دهد. به‌علاوه، مطابق نتايج آزمون طيف‌سنجي امپدانس الكتروشيميايي بيشترين مقاومت انتقال بار و مقاومت پوشش با مقدار 6/3 كيلواهم بر سانتي‌متر مربع و 68/5 اهم بر سانتي‌متر مربع متعلق به نمونه 1623v بوده است كه توسط آزمون پلاريزاسيون نيز به اثبات رسيده بود. هم‌چنين كمترين مقاومت انتقال بار و مقاومت پوشش در بين نمونه‌هاي روكش دار با مقدار 2/73 كيلواهم بر سانتي‌متر مربع و 42/5 اهم بر سانتي‌متر مربع متعلق به نمونه 1622v بوده است.