الگوي ارتباطي بين معنويت در محيط كار و استرس شغلي كاركنان بيمارستان با نقش ميانجي سرمايه روان‌شناختي

يكي از عوامل مؤثر بر سلامت انسان، محيط شغلي اوست. اين پژوهش به بررسي رابطه معنويت در محيط كار و استرس شغلي كاركنان بيمارستان، با نقش ميانجي سرمايه روان‌شناختي مي‌پردازد. روش پژوهش از حيث هدف، كاربردي و به طور مشخص مبتني بر الگو‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار Amos بوده است. جامعه آماري كليه كاركنان يكي از بيمارستان‌هاي خيريه در شهر قم است كه بالغ بر 138 تن از كاركنان بيمارستان بر حسب روش «نمونه‌گيري طبقه‌اي» انتخاب شدند. ابزار اصلي گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌هاي استاندارد است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر ارتباط مستقيم و غيرمستقيم‌ منفي و معنادار معنويت در محيط كار با استرس شغلي كاركنان، ارتباط مثبت و معنادار معنويت در محيط كار با سرمايه روان‌شناختي كاركنان و ارتباط منفي و معنا‌دار سرمايه روان‌شناختي با استرس شغلي كاركنان است. با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت: وجود معنويت در محيط كار مي‌تواند با تأمين منابع حمايتي براي فرد و نيز به شكلي غيرمستقيم‌تر از طريق تأثيرگذاري بر اميد، خوش‌بيني، تاب‌آوري و خودكارامدي، به سازگاري رواني بيشتر و كاهش استرس منجر گردد. ازاين‌رو ترويج و حمايت از فضايلي نظير عبادت، حيا، احترام به بزرگ‌تر، مهرباني، غيرت، سخاوت و مانند آن موجب افزايش معنويت در محيط كار مي‌شود.