آينده پژوهي در ارزيابي آسيب پذيري شبكه معابر منطقه 2 شهرداري تهران و ميزان كارايي آن در برابر زلزله

استفاده از روش‌هاي آينده‌پژوهي مي‌تواند يكي از بهترين فن‌هاي مديريت بهينه، در آينده‌اي باشد كه ممكن است در آن هر لحظه بحراني رخ دهد. به‌منظور كاهش خسارات و تلفات ناشي از وقوع زلزله با كمك علم آينده‌پژوهي آمادگي لازم كسب مي‌شود. تحقيق حاضر باهدف آينده‌پژوهي در ارزيابي آسيب‌پذيري شبكه معابر منطقه 2 شهرداري تهران و ميزان كارايي آن در برابر زلزله انجام پذيرفته است. روش تحقيق، توصيفي- تحليلي مكاني بوده است. معيارهاي در نظر گرفته ‌شده در پژوهش، 8 معيار كاربري زمين، تعداد طبقات (ارتفاع ساختمان)، كيفيت بنا، تراكم ساختمان، درجه محصوريت معابر، عرض معبر، تراكم جمعيت، فاصله از گسل بود. لايه‌هاي اطلاعاتي با روش اسنادي- ميداني آماده شد. درروش IHWP، با روش دلفي رتبه‌بندي، امتيازدهي و در محيط GIS، پردازش شدند. درروش ANP، توسط كارشناسان در super decision ارزش‌گذاري شد. نتايج نشان داد طول طبقه آسيب‌پذيري در مدل IHWP، در كلاس آسيب‌پذيري خيلي زياد 63.121 كيلومتر بيشترين طول و كلاس آسيب‌پذيري خيلي كم با 3.961 كيلومتر كمترين طول را داراست. در روش ANP، كلاس آسيب‌پذيري خيلي كم، با 135.35 كيلومتر بالاترين طول و كلاس آسيب‌پذيري متوسط با 11.329 كمترين طول را داراست. در اين روش طبقه آسيب‌پذيري خيلي زياد، با طول 40.94 كيلومتر در درجه اولويت دوم ازنظر طول آسيب‌پذيري قرار دارد. در مدل IHWP، مناطق آسيب‌پذير در مركز و قسمت كمي از جنوب در خيابان‌هاي آزادي، رودكي شمالي، نيايش غربي و در مدل ANP مناطق آسيب‌پذير به‌صورت متمركز در جنوب و قسمت كوچكي از شمال منطقه 2 در بزرگراه جناه، خيابان حبيب‌الله، بزرگراه يادگار امام، خيابان‌هاي شادمهر، نيايش غربي، بهبودي، پرچم، نصرت غربي قرار دارد. نتايج بازديد ميداني مناطق انتخابي در دو مدل نشان از دقت بالاتر روش IHWP نسبت به AHP داشته است.