تحليل وضعيت تاب‌آوري نهادي در برابر خطر زلزله در كلانشهر كرمانشاه

زلزله هميشه يكي از خطرناكترين و مهمترين خطرات طبيعي بوده است كه هميشه شهرها را تهديد مي‌كند. عواقب زلزله، هم از نظر فراواني و هم از نظر خساراتي كه به بار مي‌آورد، بر جامعه تأثير مي‌گذارد. تاب‌آوري جامعه يك چارچوب مفهومي براي سنجش توانايي جامعه براي مقابله با تغييرات و شرايط اضطراري فراهم مي‌كند. هدف اصلي اين پژوهش تحليل وضعيت تاب‌آوري نهادي كلانشهر كرمانشاه در برابر خطر زلزله مي‌باشد. جامعه آماري ساكنان شهر كرمانشاه مي‌باشند و براي تعيين حجم نمونه با استناد به فرمول كوكران 385 نفر تعيين شده و انتخاب نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انجام شده است. همچنين، از روش اسنادي و مطالعات كتابخانه‌اي جهت تدوين مباني و ديدگاه‌ها نظري و پرسشنامه جهت گردآوري داده‌هاي مربوط به تاب‌آوري نهادي شهر كرمانشاه استفاده شده است، براي تجريه و تحليل داده‌ها و اطلاعات از نرم‌افزارهاي GIS, SPSS، مدل CODAS و و روش  CV استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد، در تمامي مؤلفه‌ها در سطح 0/95 تفاوت معني‌دار وجود دارد و در بعضي از مؤلفه‌ها ميانگين بالاتر از مقدار متوسط سه و در بعضي از مؤلفه‌ها پايين‌تر از مقدار متوسط سه مي‌باشد، همچنين نتايج مدل كوداس نشان مي‌دهد؛ مناطق هشت و هفت در رتبه‌هاي اول و دوم و داراي وضعيت نسبتاً خوب؛ مناطق يك و چهار در رتبه‌هاي سوم و چهارم و در وضعيت متوسط و مناطق؛ دو، سه، شش و پنج  به ترتيب در رتبه‌هاي پنج تا هشتم و در وضعيت ضعيف قرار گرفته‌اند و بيشترين اختلاف و نابرابري مربوط به مؤلفۀ چه ميزان نهادهاي دولتي و محلي (شورا و شهرداري براي جلوگيري از پيامدها و خسارات ناشي از زلزله برنامه‌ريزي كرده‌اند، مي‌باشد.