بررسي و نقد تأثير سبك اصفهاني ـ هندي بر غزل معاصر

هدف اين پژوهش مطالعۀ نمونه‌هايي از غزل معاصر است كه شاعر در آن مي‌كوشد از مؤلفه‌هاي صوري و معنايي سبك هندي بهره ببرد. روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي و با ابزار كتابخانه است. اين پژوهش درپي بررسي و تحليل برجسته‌ترين عناصر سبك نازك خيال اصفهاني ـ هندي در غزل متأخر معاصر است. پرسش مهم اين است كه «آيا پذيرفتني است در دورۀ كنوني غزل ـ كه بايد نيمايي يا همسو با زبان و محتواي معاصر باشد ـ در جريان‌هايي به‌ شيوة سبك هندي نظر داشته باشد؟ و در اين مسير چه عناصري از سنت سبك اصفهاني ـ هندي در غزلْ نوآورانه، و كدام الگوبرداري‌ها فقط تقليدي و كليشه‌اي بوده است؟». غزل همواره درپي تجربۀ عوالم ذهني و زباني تازه است؛ به همين سبب، غزل معاصر نيز براي حفظ تازگي صورت و معنا بدين مهم دست يازيده است. حضور عناصر سبك اصفهاني ـ هندي در بخش تأمل‌برانگيزي از غزل معاصر، نويدبخش نوآوري و حضور مضامين تازه و زبان همسو با عصر و نشان‌دهندۀ ماندگاري غزل با فرم و محتواي تازه است؛ اما با وجود اين، در برخي بيت‌ها، وجود برخي ضعف‌هاي زباني و الگوبرداري سست از ارسال‌المثل با مضمون‌سازي و كاربرد تمثيل و تشبيه شتابزده و سطحي، سبب ناهنجاري و تكراري‌بودن مضمون و زبان شده است.