سير بازتاب مضامين و روايات اساطيري ـ حماسي در شعر معاصر افغانستان (از مشروطه تا 1380 خورشيدي)

اسطوره از سازه‌هاي فرهنگ بشري و راويتگر سرگذشتي حقيقي با سرشتي غيرعادي ‌است كه از كرده‌هاي شگفت‌آور در زمان نامشخصِ آغازين، همانند تجربيات ابرانساني، بحث مي‌كند. اسطوره فرايند ذهني ـ تخيلي است كه به ياري آثار هنري، به‌ويژه شعر، بازتوليد مي‌شود ـ كه خود نيز فرايند ذهني است ـ و به حيات خود ادامه مي‌دهد. آثار هنري ـ ادبي به ياري اين عنصر فرهنگي گسترده، ژرف و ماندگار مي‌شوند و بُعد جهاني و جاودانگي مي‌يابند. به همين دليل عناصر اساطيري در ادوار مختلف شعر فارسي، هميشه با فراز و فرودهايي بازآفريي شده‌اند. در هيچ دوره‌اي، مضمون‌پردازي و تصويرآفريني شاعران از اساطير خالي نبوده؛ روح سيال اسطوره همواره در كالبد شعر فاخر فارسي جاري بوده ‌است و شاعران اين عنصر فرهنگي را با رويكردهاي مختلف بازآفريني كرده‌اند. اين پژوهش با روش توصيفي ـ تحليلي مي‌كوشد تا سير بازتوليد مضامين و روايت‌هاي اساطيري ـ حماسي را در شعر معاصر افغانستان (از مشروطه تا 1380 خورشيدي) بررسي كند. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه بازتوليد عناصر اساطيري در شعر امروز افغانستان، نه يك تقليد محض، بلكه آفرينشي هدفمند ا‌ست كه شاعران معاصر با استفاده از استعدادهاي ادبي خود، به هنرمندانه‌ترين شكل، روايت‌ها و شخصيت‌هاي اساطيري را با رويدادها و شخصيت‌هاي روزگار خود وفق داده و از اين طريق، با پيونددادن زمان حال و گذشته، انديشه‌هاي سياسي و عواطف انساني خود را مطرح كرده‌اند.