بررسي پيش‌بيني كننده‌هاي اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه از تروماي غرق‌شدگي در دانش‌آموزان با رويكرد مديريت ايمني

مقدمه: غرق‌شدگي از شايع‌ترين تروماهاي دريايي است. هر چند امروزه در دنيا، غرق‌شدگي موردتوجه سياست‌گذاران سلامت قرار گرفته است ولي مسئله غرق‌شدگي در مديريت ايمني دانش‌آموزان مغفول مانده است. اين پژوهش با هدف بررسي پيش‌بيني كننده‌هاي اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه از تروماي غرق‌شدگي در دانش‌آموزان غرب شهر تهران با رويكرد مديريت ايمني انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي– تحليلي) مقطعي) بود. جامعه آماري پژوهش، والدين دانش آموزان مشغول به تحصيل در دوره اول ابتدايي مدارس منتخب دولتي غرب تهران در سال تحصيلي 1401- 1400 بودند (3000=N). نمونه‌گيري به روش تصادفي در دسترس بود. 340 نفر از والدين مشاركت نمودند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته با رويكرد جديد مديريت ايمني (پيشگيري از وقوع حادثه با اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه) بر اساس مدلي انگيزش محافظت (مدل رفتاري پيشگيرانه) بود كه پايايي و روايي آن بررسي شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 26 SPSS و آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي انجام شد.   يافته ها: مدل موردمطالعه 67% واريانس رفتارهاي پيشگيرانه از تروماي دريايي غرق‌شدگي را تبيين نمود. 69.7% از دانش آموزان سابقه استفاده از كلاس‌هاي شنا را نداشتند. بيشترين همبستگي بين رفتار پيشگيرانه از غرق‌شدگي و هزينه‌هاي درك شده بود (0.579-=r و 0.01 P). تعداد 237 دانش‌آموز (69.7%) هرگز رفتار پيشگيرانه «يادگيري فنون شنا يا كسب توانايي شنا از مربيان حرفه‌اي شنا « از خود نشان ندادند. نتيجه گيري: رابطه معنادار بين بيشتر سازه‌هاي مدل انگيزش محافظت با اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه از غرق‌شدگي و وجود بيشترين همبستگي بين رفتار پيشگيرانه و هزينه درك شده، بر طراحي برنامه‌هاي آموزشي رايگان در جهت افزايش دانش و انگيزش دانش آموزان درباره رفتارهاي پيشگيرانه از غرق‌شدگي تأكيد دارد.