تجزيه‌وتحليل مبتني بر فركانس تغييرات آستانه ي شنوايي ناشي از رنگ صدا در موش صحرايي

مقدمه: صداهاي رنگي با ويژگي‌هاي آكوستيكي و سايكوآكوستيكي خاص خود، اثرات بيولوژيكي متفاوتي بر سلامت انسان يا حيوان دارند. تحقيقات حوزه‌ي اثرات شنيداري، بر جنبه‌هاي آكوستيكي صدا متمركز است؛ در حالي كه ويژگي‌هاي سايكوآكوستيك نيز مي‌توانند زمينه‌ساز خطرات مرتبط با سلامت و ايمني باشند. هدف از اين مطالعه، بررسي آسيب مبتني بر فركانس در اثر مواجهه با صداهاي رنگي در قالب يك مدل حيواني است. روش كار: در مطالعه‌ي تجربي حاضر، ۲۴ موش صحرايي نر نژاد ويستار، به‌طور تصادفي در ۴ گروه (۶ سر در هر گروه) قرار گرفتند. گروه‌ها شامل گروه كنترل (بدون مواجهه) و سه گروه مواجهه (سفيد، صورتي و بنفش) بودند كه هركدام ۴ ساعت در روز به مدت ۱۴ روز متوالي در معرض مواجهه با dB SPL ص۱۱۰ صدا قرار گرفتند. پاسخ شنوايي ساقه ي مغز (ABR) با محرك‌هاي Click و Tone-burst روز قبل از مواجهه، ۷ و ۱۴ روز پس از مواجهه اندازه‌گيري شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها، با استفاده از آناليز واريانس يك‌طرفه و آناليز واريانس با اندازه‌هاي تكراري انجام شد.   يافته ها: مقادير آستانه‌ي ABR در گروه‌هاي مواجهه، به‌طور معني‌داري افزايش يافت (۰/۰۵ P). تغييرات آستانه ي شنوايي در حيوانات گروه صداي سفيد الگويي همگن، صداي بنفش الگويي افزايشي و صداي صورتي در فركانس‌هاي پايين، الگويي كاهشي و با افزايش فركانس الگويي همگن را نشان داد. بيشترين ميزان تغيير در گروه‌هاي مواجهه، بين روزهاي صفر تا ۱۴ مشاهده شد. ميزان تغيير در هفته‌ي دوم در مقايسه با هفته‌ي اول، كمتر بود. نتيجه گيري: چگالي طيفي توان صوت، بر شدت آسيب به سلول‌هاي مويي تأثير دارد؛ به‌طوري كه صداي صورتي در مقايسه با صداي سفيد و بنفش، آسيب كمتري به حلزون گوش وارد مي‌كند. همچنين، مطالعه ي حاضر نشان داد كه با گذشت زمان پس از مواجهه با صدا، آسيب بافتي حلزون گوش، به‌تدريج كاهش يافته و آسيب پايدار مي‌شود.