توزيع بهينه اتصالات داراي ميراگر جهت بهبود عملكرد لرزه اي قاب‌هاي صلب فولادي

براي كاهش پاسخ سازه در برابر زلزله، قطعات با قابليت اتلاف انرژي مي‌توانند بر روي اتصالات فولادي جاگذاري گردند كه اين اتصالات با يك فنر دوراني براي تامين سختي و ميرايي در سازه مدل‌سازي مي‌شوند. در اين پژوهش با انجام تحليل لرزه‌اي و عمليات بهينه‌سازي تحت چند ركورد زلزله سعي بر برآورد تخميني براي بهترين محل قرارگيري اتصالات مذكور در سازه مي‌باشد. در گذشته مطالعاتي بر روي اين اتصالات در مقياس سازه انجام شده است، به طوريكه در تمامي اتصالات سازه دو فنر مزبور قرار گرفته اند، اما اين مقاله تركيبي از اين نوع اتصالات و اتصالات صلب در دو سازه 9 و 20 طبقه از سازه‌هاي مرجع SAC را بررسي مي كند. در نهايت، عملكرد سازه با تركيب اتصالات مجهز به ميراگر و اتصالات صلب و همينطور سازه‌ با توزيع يكنواخت اتصالات  مجهز به ميراگر مقايسه و بررسي گرديد و مشاهده شد كه عملكرد سازه با اتصالات تركيبي با وجود مجهز بودن تعداد كمتري از اين اتصالات به ميراگر، بسيار بهتر از سازه با توزيع يكنواخت اين نوع اتصالات مي‌باشد. از سوي ديگر، رفتار خطي و غيرخطي سازه و اتصالات، مدل‌سازي شده و تحت بررسي قرار گرفت. همچنين در حالت بهينه به طور متوسط تحت سه زلزله، در سازه 9 و 20 طبقه به ترتيب 62 و 68% از اتصالات در حالت خطي و 58 و 61% در حالت غيرخطي، مجهز به ميراگر شدند.