هويت جنسيتي زنانه (زنانگي) در سيرۀ حضرت زهرا (س)

گروه‌هاي مرجع، الگوها و شيوه‌هاي زيست تأثيرگذار كه به معرفي تيپ‌هاي ايدئال سبك زندگي در جوامع مختلف منجر مي‌شوند، يكي از ابعاد مهم حوزۀ مطالعات اجتماعي هستند. در جامعۀ ايراني، يكي از اين الگوها و مراجع تأثيرگذار در تعيين شيوه‌هاي زيست و سبك زندگي، دين و سيرۀ بزرگان ديني است. پژوهش‌هايي كه دربارۀ ميزان دينداري و كيفيت آن در جامعۀ ايراني صورت گرفته است، نشان از وجود الگوهاي ديني در مناسبات زندگي ايرانيان دارد. به اين ترتيب به‌نظر مي‌رسد تبيين و معرفي الگوهاي سبك زندگي ديني در بستر تاريخ و سيرۀ بزرگان دين و معصومان (ع) در تعيين و جهت‌دهي به شيوه‌هاي زيست ايرانيان سهم مؤثري خواهد داشت. سيرۀ حضرت زهرا (س) به‌مثابۀ يك الگوي فراتاريخي، ظرفيت عظيم و تأثيرگذاري براي استخراج الگوي زن مسلمان در شئون مختلف زندگي فردي، خانوادگي و اجتماعي زنان دارد؛ بنابراين، اين مقاله سيرۀ ايشان را از منظر هويت جنسيتي و زنانگي بازخواني مي‌كند. روش تحقيق اسنادي است و از متون معتبر براي جمع‌آوري داده‌ها بهره گرفته شده است. همچنين پژوهش حاضر براساس مباني هستي‌شناختي، انسان‌شناختي، دين‌شناختي و ارزش‌شناختي اسلامي، مؤلفه‌هاي هويت جنسيتي زنانه را در محورهاي حجاب، حيا و عفت، همسري، مادري، خانه‌داري و حضور مؤثر اجتماعي تعريف مي‌كند، هريك از آن‌ها را در سيرۀ حضرت زهرا (س) بررسي تاريخي مي‌كند و روايتي زنانه از منش و زيست فردي، خانوادگي و اجتماعي ايشان ارائه مي‌دهد.