مسئله مكان‏يابي و تخصيص هاب با قابليت حمل‌ونقل مستقيم با درنظرگرفتن تراكم و ديركرد در هاب

هدف: اين مقاله به‌دنبال يافتن تعداد بهينه هاب‌ها و مكان‏يابي آن‌هاست؛ به‌طوري كه بتواند زمان آماده‌سازي و تراكم در ها‌ب‌ها و هزينه‌ها را در حداقل مقدار خود نگه دارد. همچنين اين مطالعه زمان ديركرد را براي شرايطي در نظر مي‌گيرد كه نياز مشتري در زمان تعيين‌شده پاسخ داده نشود كه مي‌تواند به واقعي‌تر شدن شرايط مسئله كمك كند. از آنجايي كه افزايش تراكم، باعث مي‌شود كه كالاها دير به‌دست متقاضي برسد، در اين مقاله براي اولين‌بار، زمان ديركرد و تراكم با هم، براي مسئله بهينه‌سازي هاب‌هاي چندگانه با حمل‌ونقل مستقيم حل شده و نتايج آن با تخصيص تكي و چندگانه مقايسه شده است. روش: اين مقاله با استفاده از مدل رياضي، به حل مسئله بهينه‌سازي مكان‏يابي و تخصيص هاب‌ مي‌پردازد. نرم‌افزار گمز براي يافتن تعداد بهينه هاب‌ها و نيز مكان‏يابي به‌كار گرفته شده است. همچنين، از روش لكسيكوگراف براي تبديل توابع هدف به يك تابع هدف استفاده شده است. يافته‌ها: اين مدل روي داده‌هاي پُست استراليا، براي سه مدل‌ تخصيص آزمون شد. سه حالت تخصيص با يكديگر از نظر هزينه و زمان مقايسه شدند. به‌علاوه، مدل پيشنهادي اين پژوهش توانست مسئله را براي 100 گره در هر سه مدل تخصيص به‌طور دقيق حل كند. همچنين تعداد هاب‌ها با توجه به ظرفيت و تراكم هاب‌ها و زمان ديركرد مشخص شد. نتيجه‌گيري:  نتايج حاكي از آن است كه استفاده از مدل تخصيص چندگانه با حمل‌ونقل مستقيم، قادر است هزينه‌هاي كل حمل‌ونقل و زمان آماده‌سازي را كاهش دهد و بيشترين هزينه‌ و زمان حمل‌ونقل را تخصيص تكي تحميل مي‌كند.