طراحي مدل چندهدفه استوار براي زمان‏بندي پروژه با محدوديت منابع و موازنه زمان ـ هزينه

هدف: يكي از موارد مهم در زمينه مسائل مديريت پروژه، زمان‏بندي پروژه است، از طرف ديگر، پروژه‌ها همواره با سطح بالايي از عدم قطعيت مواجهند؛ بنابراين مسئله زمان‏بندي پروژه در شرايط غيرقطعي، اهميت زيادي دارد. هدف اين پژوهش ارائه مدل رياضي چندهدفه استوار، به‌منظور بهينه‌سازي زمان‏بندي پروژه با محدوديت منابع و در نظرگرفتن عدم قطعيت است كه در آن فعاليت‌ها داراي چندين حالت اجرايي با مدت زمان، هزينه و منابع مربوطه‌اند. روش: ابتدا با مطالعه ادبيات نظري و پيشينه پژوهشي در حوزه مسائل زمان‏بندي پروژه، مفروضات، پارامترها و متغيرهاي مدل رياضي مشخص شدند. سپس با در نظر گرفتن اهداف و محدوديت‌هاي مسئله زمان‏بندي پروژه در شرايط قطعي، مسئله در قالب مدل رياضي تبيين شد. در اين پژوهش براي در نظرگرفتن عدم قطعيت در پارامترهاي مسئله، از بهينه‌سازي استوار و رويكرد برتسيماس و سيم استفاده شده است. يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از آن است كه با افزايش ميزان تلرانس پارامتر‌هاي غيرقطعي، مدت زمان پروژه افزايش مي‌يابد و براي مقادير بالاتر پارامترهاي استواري، درصد تغيير مدت زمان پروژه روند كاهشي پيدا مي‌كند. نتيجه‌گيري: در اين پژوهش، پارامترهاي استواري در تابع هدف ضريب منفي دارند؛ از اين رو افزايش آن‌ها به كاهش مقدار تابع هدف منجر مي‌شود. بيشترين ضريب كاهش مقدار تابع هدف، در تغيير پارامتر استواري از ۲ به ۱ است. همچنين اين ضريب با افزايش مقدار پارامتر مربوطه روند كاهشي پيدا مي‌كند؛ به اين معنا كه هر چه مقدار پارامترهاي استواري بيشتر و بيشتر مي‌شود، تأثير آن در تغيير مقدار تابع هدف كاهش مي‌يابد.