تحليل الگوي فضايي- زماني حملات تروريستي در ايران بين سال‏هاي 1357 تا 1397

حملات تروريستي در ايران طي چهار دهه گذشته از نظر الگوي فضايي- زماني، گروه‌هاي تروريستي عمل‌كننده و ابزارهاي مورد استفاده ويژگي‏هاي متفاوتي داشته است. مساله اين پژوهش كه با رويكرد تحليل فضايي و روش كمي انجام شده است، اين است كه حملات تروريستي در ايران داراي چه الگوي فضايي- زماني بوده است؟ و نحوه پراكنش حملات گروه‎هاي تروريستي مختلف و روش‏هاي آنها چه تفاوتي با يكديگر دارند؟  نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي ‏دهد كه ايران در فاصله زماني سال‏هاي 1357 تا 1397 با سه موج بلند و دو موج كوتاه حملات تروريستي مواجه بوده است. حملات گروه‌هاي تروريستي ضدحكومتي از الگوي پخش سلسله‌مراتبي پيروي كرده است. در حالي كه حملات گروه‌هاي تروريستي تجزيه‌طلب تابع الگوي پخش يا سرايت مجاورتي بوده است. در موج اول و دوم بلند و موج اول كوتاه حملات تروريستي عمدتاً از روش‌هايي مانند حمله مسلحانه و بمب‌گذاري استفاده شده است، اما در موج سوم بلند و موج دوم كوتاه حملات تروريستي، حملات انتحاري متداول بوده است.