تأثير كيفيت‌هاي محيط مصنوع بر سرزندگي و انسجام اجتماعي (نمونه موردي: محلات شهر سنندج)

هدف اصلي اين پژوهش بررسي ارتباط بين كيفيت‌هاي محيط مصنوع، سرزندگي و انسجام اجتماعي است. انسجام اجتماعي دربرگيرنده پويايي بين فردي و احساس ارتباط بين افراد است. الگوي ساخت كالبدي و مولفه‌هاي كيفيت محيط مصنوع نيز از راه‌هاي دستيابي و ارتقاي انسجام و همبستگي اجتماعي در سطح محلات است و تعاملات اجتماعي موجود در محلات مؤثر‌ترين عامل در جهت افزيش انسجام اجتماعي است. اين در حالي است كه اهميت اين موضوع و نقش آن در توسعه و همچنين تأثيرگذاري كالبدي محلات شهري سهم به سزايي در شكل‌گيري روابط اجتماعي دارند و تبيين نقش آن به‌عنوان يكي از عوامل مؤثر در ارتقاي توسعه است. روش مورد‌استفاده در‌ اين پژوهش، توصيفي تحليلي و از نوع كاربردي است. داده‌هاي اين پژوهش به دو روش مطالعات كتابخانه اي و پرسش‌نامه تهيه شده‌اند. جامعه آماري اين پژوهش 383 نفر از ساكنين 28 محله مختلف شهر سنندج است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها، آزمايش مدل مفهومي‌تحقيق و رسيدن به هدف پژوهش از مدل‌سازي معادلات ساختاري و AMOS استفاده شده است. نتايج كلي نشان داده‌اند كه فاصله از مركز شهر، سرزندگي شهري ارتباط مستقيمي‌ با كيفيت‌هاي محيط مصنوع نظير تراكم، دسترسي به خدمات و تسهيلات، دسترسي به فضاهاي سبز دارد. در نهايت راهبرد‌ها و سياست‌هاي اجرايي در جهت ارتقاي كيفيت ساختار كالبدي و افزايش انسجام اجتماعي در سطح محلات ارائه شده است.