اثربخشي الگوي خودياريگري بر تنيدگي و سلامت رواني

Effectiveness of a Self Help Model for Recovery on Stress and Mental Health

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي الگوي خودياري گري به روش ارزيابي مجدد بر كاهش تنيدگي و افزايش سلامت رواني بود. بدين منظور در يك طرح شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پيش آزمون، 60 نفر از والدين مهدكودك فرشته آسماني به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. هر دو گروه مقياس تنيدگي درك شده كوهن و همكاران (1983) و همچنين پرسشنامه سلامت رواني را به عنوان پيش آزمون پاسخ دادند. سپس گروه آزمايش در معرض 8 جلسه آموزش خودياري گري به روش ارزيابي مجدد قرار گرفت و گروه گواه هيچ آموزشي را دريافت نكرد. سپس هر دو گروه به پس آزمون پاسخ دادند و داده هاي پژوهش به كمك تحليل كوواريانس تحليل شد. نتايج نشان دادند كه الگوي خودياري گري به روش ارزيابي مجدد بر كاهش تنيدگي و ارتقاي سلامت رواني اثر دارد و درمان گران و مشاوران مي توانند از اين شيوه براي كاهش تنيدگي و افزايش سلامت رواني مراجعان استفاده كنند.

The aim of the present research was to investigate the effectiveness of self-learning pattern using re-evaluation on stress and mental health. For this purpose, a number of 60 parents from Fereshte Asemani Kindergarten were selected using available method in a pre-test and post-test pseudo-experimental design and the participants were randomly were divided into control and experiment groups. Both groups completed the Perceived Stress Scale of Cohen et al. (1983) as well as the Mental Health Questionnaire as a pre-test. The experimental group received 8 self-learning training sessions using re-evaluation method and the control group didn’t receive any training. Then both groups responded to the post-test and the research data were analyzed using covariance analysis. The results showed that self-learning pattern using re-evaluation method has a significant effect on reducing stress and promoting mental health, therefore, the therapists and counselors can use this method to reduce stress and increase clients' mental health.