مقايسه ميزان ماندگاري آموزش مبتني بر رابطه والد كودك با آموزش مديريت والدين بر بهبود روابط والد كودك(موردمطالعه: كودكان با اختلال نافرماني مقابله اي)

Comparison of the duration of education based on the parent-child relationship with parental management education the parent-child relationship (Case study: Children with coping disobedience disorder)

پژوهش حاضر با هدف مقايسه ميزان ماندگاري آموزش مبتني بر رابطه والد كودك با آموزش مديريت والدين بر بهبود روابط والد كودك صورت گرفت اين پژوهش به صورت نيمه آزمايشي پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل به همراه پيگيري انجام گرفت در اين پژوهش جامعه آماري شامل كليه والدين كودكان 5-11 ساله مبتلا به اختلال نافرماني مقابله اي شهر تهران مي باشد جهت اجراي پژوهش تعداد 45 نفر از مادران كودكان مبتلا به اختلال نامبرده كه براي درمان كودكانشان مراجعه كرده بودند به صورت نمونه گيري در دسترس در پژوهش مشاركت داده شدند سپس جهت ارزيابي پيش آزمون و قبل از اجراي مداخله مادران پرسشنامه علائم رفتاري كودكان و پرسشنامه طرد و پذيرش والدين را تكميل كردند در مرحله بعد دو گروه آزمايشي و مداخله درماني را به همراه دارو درماني دريافت كردند و گروه كنترل صرفاً دارو درماني را دريافت كرد. در انتهاي مداخله نيز پرسشنامه هاي مذكور در مراحل پس آزمون و پيگيري توسط مادران تكميل شد. داده ها نيز از طريق آزمون آماري كالموگروف اسميرنوف، شايپرو ويلك تحليل واريانس و مقايسه زوجي ميانگين ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت نتايج حاصل نشان داد كه آموزش گروهي مبتني بر رابطه والد_كودك و آموزش مديريت والدين در بهبود روابط والد كودك در كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابلهاي به صورت معنادار در مراحل پس آزمون و پيگيري موثر بوده است و مقايسه زوجي نيز نشان داد كه اثر درمان در طول زمان ماندگار است بنابراين مي توان گفت آموزش آموزش گروهي مبتني بر رابطه والد كودك و آموزش مديريت والدين ميتوانند به عنوان روشي مداخله اي براي بهبود رابطه والد كودك در كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله اي مورد استفاده قرار گيرند و با گذشت زمان نيز اين اثر باقي مانده است.

Disobedient disorder is one of the most common childhood psychological disorders that has adverse effects on family interactions that need to be properly identified. Therefore, the aim of this study was to compare the duration of education based on child-parent relationship with parent management education to improve parent-child relationships. This study was performed as a quasi-experimental (pre-test post-test with control group with follow-up). In this study, the statistical population includes all parents of children aged 11-5 years with coping disorder in Tehran. In order to conduct the research, 45 mothers of children with the disorder who had referred for the treatment of their children participated in the study by available sampling. Then, to evaluate the pre-test and before the intervention, the mothers completed the Children Behavioral Symptoms Questionnaire and the Parental Rejection and Acceptance Questionnaire. In the next stage, the two experimental groups received treatment and intervention along with drug therapy, and the control group received only drug therapy. At the end of the intervention, the mentioned questionnaires were completed by the mothers in the post-test and follow-up stages. Data were also analyzed by Kalmogorov-Smirnov, Shaipro-Wilk test, analysis of variance and pairwise comparison of means. The results showed that group-based parent-child relationship training and parental management training were significantly effective in improving parent-child relationships in children with coping disorder in the post-test and follow-up stages. The effect of treatment is lasting over time.