عنوان مقاله :
جواز تقديم مفضول بر أفضل در امامت و خلافت، مطالعه تطبيقي در كلام ابن ابي الحديد و حافظ برهان الدين حلبي شافعي
عنوان به زبان ديگر :
No English title
پديد آورندگان :
مومني، محمدحسن دانشگاه علامه طباطبائي، تهران
كليدواژه :
تقديم مفضول , تقديم بر افضل , ابن ابي الحديد , حلبي , تفكيك علم و عقل , توانمندي در سياست
چكيده فارسي :
مسأله خلافت و امامت بعد از نبوت از مهمترين مسائل كلامي و تاريخي در جامعه اسلامي است. اماميه با تأكيد بر معيار عصمت اين مقام را در انحصار امامان معصوم عليهم السلام ميداند. عامه در تبعيت از سقيفه خلافت خلفاي سقيفه و ساير خلفا را پذيرفته اند. پذيرش حاكميت خلفاي سقيفه با چالش عقلي تقديم شخص مفضول بر شخص افضل، (اميرالمؤمنين عليهالسلام)، رو به رو است. از اين رو علماي عامه در صدد رفع و حل اين چالش عقلي بر آمده اند. ابن ابي الحديد معتزلي اين مهم را با رويكردي فقهي به انجام رسانده و حلبي تلاش كرده با رويكردي عقلي-سياسي به انجام برساند. حلبي مبتني بر مبناي بوعلي سينا در تفكيك بين علم و عقل با ادعاي فزوني توانمندي سياسي مفضول تن به جواز تقديم وي داده است. با تمام اين تلاشها قول به جواز تقديم مفضول از جهات گوناگون عقلي و قرآني مخدوش است. در اين مقاله با بررسي تطبيقي كلام ابن ابي الحديد و حلبي به ريشه هاي تاريخي اين قول پرداخته ايم و با روش تحليلي – توصيفي اشكالات آن را با دقت احصا كرده ايم.
چكيده لاتين :
No English abstract
عنوان نشريه :
پژوهشنامه كلام تطبيقي شيعه
