بررسي و تحليل نمادگرايي در طلوع خورشيد از مغرب

از جمله موضوعات مرتبط با آخرالزمان و نشانه هاي ظهور بحث طلوع خورشيد از مغرب است كه به جهت ناهمخواني با روند طبيعي و عادي زندگي بشر، با سختي و پيچيدگي در مقصود مواجه است. با توجه به ارتباط بحث حاضر با نشانه‌هاي ظهور حضرت مهدي 7 در برخي از روايات، پژوهش در اين رابطه ضروري مي نمايد. در اين زمينه دو ديدگاه عمده وجود دارد. ديدگاهي كه طلوع خورشيد از مغرب را به صورت حقيقي تفسير مي كند و در مقابل ديدگاهي است كه پذيرش معناي حقيقي طلوع خورشيد از مغرب را دربردارنده لوازمي محال و غيرطبيعي مانند برهم‌خوردن نظم جهان مي داند؛ لذا بر معناي نمادين آن اصرار دارد. پژوهش حاضر به صورت توصيفي-تحليلي و به روش كتابخانه‌اي به تبيين نمادگرايي در طلوع خورشيد از مغرب پرداخته است. ادله ارائه شده براي اين ديدگاه عبارت است از: «استعمال طلوع خورشيد در غير معناي حقيقي»، «تبادر فهم مخاطبان احاديث و علما»، «به‌هم‌خوردن نظم طبيعي جهان» و «آيه شريفه الي يوم الوقت المعلوم». دليل نخست گر چه بعضي از شواهد مطرح شده در آن خالي از اشكال نيست؛ ولي باتوجه‌به ديگر شواهد مانند حديث «علي بن رئاب» و به‌ويژه باتوجه‌به امكان جمع بين علامت قيامت بودن طلوع و كنايه بودن آن از ظهور حضرت، از قوت مناسبي برخوردار است و ساير ادله ناتمام است.