تبيين جايگاه توسعه ناموزون در گرايش به قاچاق كالا (ازمنظر شهروندان بانه اي)

No English title

تحقيق حاضر درصدد بررسي اين سؤال است كه آيا بين توسعه نيافتگي و گرايش به قاچاق كالا ارتباط معني داري وجود دارد؟ روش تحقيق در پژوهش حاضر پيمايش و ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه توام با مصاحبه مي‌باشد. جامعه‌ي آماري پژوهش،مرزنشينان شاغل در امر قاچاق شهرستان بانه در سال 1393 مي‌باشد.حجم نمونه 381 نفر بوده كه از طريق فرمول كوكران و با روش نمونه‌گيري طبقه‌بندي نامتناسب جامعه نمونه به سه دسته كولبران، بازاريان و قاچاقچيان تقسيم شده و در مرحله بعد براي بازاريان و كولبران از روش نمونه‌گيري هدفمند و در دسترس استفاده شده و براي قاچاقچيان از روش نمونه‌گيري گلوله برفي استفاده شده است. نتايج بدست آمده در اين تحقيق نشان مي‌دهد كه نحوه فعاليت در قاچاق كالا و گرايش به قاچاق ارتباط معني داري وجود دارد كولبران مشاركت در كار قاچاق را نه از سر رضايت بلكه از سراجبار انجام مي‌دهند و قاچاقچيان و تاحدي فروشندگان به دليل سودجويي و ميزان درآمد زياد قاچاق گرايش بيشتري به قاچاق دارند و حاضر نبوده در صورت امكان با مشاغل دولتي تغيير دهند. بين فشار ساختاري با متغير وابسته (گرايش و پذيرش قاچاق به عنوان يك شغل مشروع) ارتباط معني داري به صورت مستقيم و مثبت وجود دارد. همچنين بين شكاف بين اهداف و ابزار دستيابي به آن و گرايش به قاچاق كالا ارتباط معني داري وجود دارد كه اين ارتباط به صورت مثبت و مستقيم است به اين معني كه هرچه بر شكاف بين اهداف و ابزارمشروع افزوده شود مشروعيت قاچاق نزد فرد افزوده خواهد شد و اقدام به قاچاق كالا نيز افزونتر خواهدشد. بين توزيع نابرابر امكانات و گرايش به قاچاق كالا نيز ارتباط معني داري وجود دارد كه اين ارتباط به صورت مثبت و مستقيم است. همچنين بين بيكاري و احساس محروميت و گرايش به قاچاق كالا ارتباط معني‌داري وجود دارد.

No English abstract