زنده‌ماني وآسيب‌شناسي بافت آبشش بچه‌ماهي سفيد (Rutilus kutum) حاصل از تكثير مصنوعي در تنش با گل‌آلودگي و شوري آب

Survival and pathology of gill tissue of juvenile Rutilus kutum from artificial propagation under stress with mud pollution and water salinity

آسيب ­شناسي بافت آبشش بچه ­ماهي سفيد حاصل از تكثير مصنوعي با هدف تعيين درصد بقاء در هنگام رهاسازي به محيط هاي طبيعي انجام شد. بچه­ ماهيان از مركز تكثير پرورش شهيد رجايي تهيه شد و در آزمايشگاه پژوهشكده اكولوژي درياي خزر در شرايط همسان ­سازي شده با محيط طبيعي مورد آزمايش تنش شوري و گل ­آلودگي قرار گرفتند. بچه ماهيان در شرايط پرورش در استخرهاي خاكي داراي روند رشد آلومتريك بودند (0/05>P). بچه­ ماهيان در سه گروه وزني (400-200 ، 600-400 و 1000-600 ميلي­ گرم) و دو سطح شوري (آب شيرين رودخانه تجن و لب شور درياي خزر: ppt 12/5) و شش سطح گل ­آلودگي در آب شيرين (FTU50، FTU430، FTU2600، FTU7800، FTU15600) به­ مدت 168 ساعت مورد آزمايش قرار گرفتند. هر تيمار شامل سه تكرار، تحت آزمون عاملي با اندازه ­گيري كميت درصد بازماندگي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در سطوح مختلف عوامل مورد بررسي، اختلاف معني­داري بين تيمارهاي آزمايشي وجود داشت (0/05>P). نرخ بقاء بچه ­ماهيان در آب لب­ شور و گل­ آلودگي در آب شيرين نسبت به تيمار شاهد، كاهش و در گروه‌هايي كه از وزن بيشتري برخوردار بوده ­اند، افزايش داشته است. در پايان آزمايش و تحت آب لب ­شور و گل ­آلود، قسمتي از بافت آبشش بچه ­ماهيان در تمام گروه ­هاي وزني تخريب، كوتاه و ضخيم شد. بافت آبشش بچه ­ماهيان در آب شفاف رودخانه تغيير محسوسي نداشت. هر چند در اين بررسي، ميزان بقاء بچه ­ماهيان قابل قبول بود. اين تغييرات در گروه وزني 1000-600 ميلي گرم به ­مراتب كمتر مشاهده شد. بنظر مي ­رسد كه اين تغييرات اختلالي در روند رشد بچه ­ماهيان ايجاد خواهد كرد.

Pathology of the gill tissue of juvenile Rutilus kutum obtained from artificial reproduction was carried out with the aim of determining the percentage of survival when released into natural environments. Juveniles were provided from the Rajai's fish propagation center and then examined in Caspian Sea Ecology Research Center laboratory under conditions simulated with the natural environment. The juvenile fish had an allometric growth trend in the conditions of rearing in earthen ponds. The juveniles were investigated on three weight group (200<400, 400<600, 600<1000 mg) and in fresh water and Caspian Sea water (12.5 ppt). Also, six turbidity levels (50 FTU, 430FTU, 2600 FTU, 7800 FTU, 15600 FTU) were probed in freshwater during 168hr. Each treatment had three replications. The results showed that there was a significant difference among treatments in the different levels of factors, (p<0.05). The juveniles' survival rate has decreased than control treatment in brackish water and turbidity in freshwater. It was demonstrated that with increasing fish weight, therefore, the survival rate is increased. However, gill tissue of juveniles under turbidity and salinity stress became short (necrosis) and thick (edema and hyperplasia) in the end of experiments. The juveniles gill tissues were not changes in the river clear freshwater. Although the survival rate of juveniles is acceptable in this study, but there was abnormal changes in the structure of them gills. The little changes were observed in group of 600-1000 mg. It appears that these changes will cause a disruption in the trend of juvenile fish growth.