بررسي شبيهسازي انساني از نگاه فريقين (با توجه به احكام اولي و ثانوي)

شبيهسازي يا همان توليد مثل، بدون نياز به تلقيح سلولهاي جنسي، مذكر يا مونث، يكي از مسائل جديدي است كه فقهاي اسلامي در مورد مشروعيت و غير مشروعيت آن ديدگاهها و دلائل مختلفي را بيان كرده‌اند. در اين تحقيق سعي بر آن است اين مسئله از نگاه فريقين به صورت تطبيق مورد بررسي قرار گيرد. دانشمندان اسلامي در بعضي موارد همانند «شبيهسازي گياهي وحيواني و درماني» با توجه به منافع رساني آن براي بشريت، نسبت به جواز آن اتحاد نظر دارند. اما نسبت به «شبيهسازي انساني» فقهاي مذاهب اسلامي اختلاف نظر دارند. برخي از علماي فريقين شبيهسازي انساني را به عنوان اولي حرام دانسته و برخي به عنوان ثانوي، ساختن آن را جايز نميدانند. اما اكثريت و مشهور فقهاي شيعه و برخي از علماي اهل سنت معتقدند كه شبيهسازي انساني نه تنها دليلي از آيات، روايات، عقل و اجماع بر حرمت و منع آن وجود ندارد، بلكه با توجه به اصل اباحه، حكم بر جواز شبيهسازي انساني مينمايند