نقش آزمايش‌هاي «دي. ان. اي» در ثبوت و عدم ثبوت نسب و جرائم از ديدگاه فقه اهل بيت ع و فقه حنفي

ثبوت نسب از اهميت زيادي برخوردار است و شريعت به آن اهتمام خاصي داشته حتي با قرعه نيزبراي اثبات نسب استفاده مي‌شود.با پيشرفت علم راه‌هايي براي ثبوت نسب و جرائم در اختيار انسان‌ها قرار گرفته است كه يكي از اين راه‌ها آزمايش‌هاي ژنتيكي و تست دي ان اي(DNA)است.از نظرپزشكي ثبوت نسب و جرائم از طريق ژنتيك و دي ان اي امرمسلمي است ولي نگاه دين و شريعت در اين مورد چيست؟ آيا فقهاي اسلامي نيز آزمايش‌هاي ژنتيكي را مي‌پذيرند يا آن را حجت ندانسته و رد مي‌كنند؟سوالاتي است كه مطرح مي‌باشد. مقاله حاضر بر آن است كه نقش آزمايش‌هاي ژنتيكي و دي.ان.اي و امكان استناد به آن را در دعاوي اثبات نسب و جرائم از ديدگاه و آراء فقهاء مذهب اهل بيت(ع) و مفتيان احناف مورد بررسي قرار دهد. يافته‌هاي مقاله: .فقهاي مذهب اهل بيت(ع) درحجيت اين‌گونه آزمايش‌ها براي اثبات نسب و جرائم اختلاف نظر دارند؛برخي به حجيت اين ادله، در صورت حصول علم؛ و گروهي بر عدم حجيت آن معتقدند. در مذهب احناف نيز بين مفتي‌ها اختلاف نظر وجود دارد كه برخي آن را منكر شدند برخي ديگر با شرائط آن را قابل قبول دانسته‌اند.