رابطه‌ي پزشكي با فقه و اخلاق

رابطه‌ي پزشكي با فقه و اخلاق ،كوششي است كه در آن به حدود و مرزبندي‌هاي ديني و اخلاقي در حوزه‌ي پزشكي پرداخته‌شده و با توجه به اين‌كه رعايت قوانين اسلامي در كليه‌ي امور، امري ضروري است و نبايد افعال ما در تضاد با فقه و اخلاق متعالي اسلامي‌باشد، ازاين‌روست كه در اين مجال به‌مرور كتب معتبر فقهي، اخلاقي و پزشكي در جهت استفاده‌ي مطالب مرتبط با فقه و اخلاق اهتمام گشته، پس به‌هيچ‌عنوان حيطه‌ي تحقيق اخلاق صرف نيست. روش تحقيق اين پژوهش به صورت كتابخانه اي و تحليل محتوي است و روش گردآوري دانسته هاي مربوط به موضوع اغلب كتابخانه اي است و در مرحله تحليل از مطالب علمايي كه درباره ي موضوع مدنظر بحث كرده‌اند استفاده شده است تا مقاله از اتقان بيشتري برخوردار باشد در قسمت فقه پزشكي به حوزه‌ي بيروني قضيه و حكم پرداخت‌شده كه مكلفين مأمور به انجام آن به‌عنوان امر خداوند هستند. اما اخلاق پزشكي معمولاً موجب بالا رفتن سطح كيفي مقوله در موازات احكام فقه يا گاه متفاوت با احكام فقه هست كه عليرغم عنوان شدن آن‌ها به‌صورت دستورالعمل هيچ ضرورت و الزامي به پيروي از آن‌ها به‌مانند حكم فقهي نيست. همان‌طور كه خواننده محترم مستحضر هست، بررسي اين موضوع «پزشكي»خود شامل مصاديق مختلف پزشكي است و لازم به ذكر است در اين نوشتار فقط به بررسي برخي مسائل چون حكم نفس طبابت، اجرت پزشك و لمس و نظر با محوريت فقه و اخلاق، خواهيم پرداخت .