طراحي مدل فرايندي سياستگذاري فرهنگي در سازمان هاي فرهنگي ايران

Designing a cultural policy-making model in Iranian cultural organizations

مقدمه و هدف پژوهش: ارتقاي سطح تصميم گيري و ايجاد انسجام درفرايند سياستگذاري با تعيين مناسب مراحل و گام‌هاي اين فرايند، چارچوب اساسي در مهندسي فرهنگي كشور است كه پويايي فرهنگي براي تحقق سياست‌هاي فرهنگي را فراهم مي‌كند. هدف پژوهش، تدوين مدل فرايندي سياستگذاري فرهنگي براي سازمان‌هاي فرهنگي ايران است. روش پژوهش: از ديدگاه ساختاري، يك پژوهش بنيادي و كاربردي و از ديدگاه روش شناسي يك تحقيق توصيفي و تحليلي است. دراين تحقيق از دو روش كتابخانه اي و كيفي استفاده شده، در روش اول مراحل و گام‌هاي فرايند سياستگذاري از ادبيات تحقيق استخراج و در روش دوم از طريق پرسشنامه و مصاحبه با 15 نفراز خبرگان فرهنگي وتحليل محتواي مصاحبه‌ها با بكارگيري سيستم استنباط فازي مدل فرايندي پيشنهادي سياستگذاري فرهنگي طراحي و روايي پژوهش از طريق اخذ نظرات وپايايي نيز از طريق راهبرد بازخورد نظرمشاركت كنندگان تاييد شد. يافته‌هاي پژوهش: شناسايي و تاييد مراحل و گام‌هاي سياستگذاري و تعامل وارتباط مناسب بين مراحل دستورگذاري، تنظيم، تصويب، اجرا، ارزيابي و بازخورد و گام‌هاي هر مرحله درمدل طراحي شده از يافته‌هاي تحقيق است. نتيجه گيري: دستاورد اين پژوهش، مدلي براساس الگوي فرايندي و سيستمي‌براي سازمان‌هاي فرهنگي است كه نه فقط كمبودهاي مشخص شده در مدل‌هاي موجود بلكه مكانيسمي‌را براي بهبود فرايند سياستگذاري فرهنگي درسازمان‌هاي فرهنگي ارائه مي‌كند تا آنها بتوانند با بكارگيري تيم‌هاي تحليل گر و تشكيل كميته‌هاي خبرگي، مراحل و گام‌هاي فرايند سياستگذاري فرهنگي در مدل پيشنهادي را سرلوحه كار خود قرار دهند.

Introduction and purpose of the research: Policy-making is a process that consists of several repetitive stages that can be separated from each other. This study was conducted with the aim of identifying the phases and steps and presenting a cultural policy model in Iranian cultural organizations. Research method: This research is applied and of qualitative type that both library and qualitative methods have been used. The statistical population in the qualitative section includes 15 cultural experts. In this section, data collection tools, semi-structured interviews, standard and researcher-made questionnaires were determined. Validity was assessed by obtaining expert opinions using fuzzy Delphi technique and reliability was assessed by feedback from participants. Findings: After reviewing the Policy-making models, the phases and steps of the policy were extracted from the theoretical literature and through the fuzzy Delphi technique, the phases and steps of the policy process were approved and a process model was designed. Conclusion: The main achievement of this research is the identification of 6 main phases and 25 steps in the proposed model of cultural policy in which the relationships between different stages and steps are shown in detail. Therefore, this model can be used as a cultural policy model in cultural organizations.