بررسي تطبيقي كيفيت وضوء نزد فريقين

در دين مبين اسلام نماز به عنوان ستون و عمود دين معرفي شده است. و نماز بدون طهارت ( وضو، غسل و تيمم) درست نيست. و باوجود اينكه روش وضو در قرآن كريم ذكر شده است ولي در تفسير و تبيين آن بين اهل تسنن و شيعه اختلاف واقع شده است. تحقيق حاضر ادله فريقين را مورد نقد و بررسي قرار داده است.و با توجه به تحليل ادبي آيت وضو و بررسي روايات وارده در اين باب و بالخصوص رواياتي كه از طزيق اهل بيت عليهم السلام به ما رسيده به خوبي روشن شده كه روش درست وضو همان است كه نزد شيعه است. بالخصوص با توجه به آن كه از علماي عامّه كسي به بطلان وضوي كسي كه از بالا به پايين دست ها را بشويد، فتوي نه داده است، بلكه بيشتر آن ها شستن از پايين به بالا را افضل و مستحب مي دانند.و همچنين در مسح يا شستن پا ها هم معلوم شد كه اين اختلاف از زمان خليفه سوم شروع شده و ريشه اختلاف دخالت حكام بوده است نه قرآئت آيه وضو و نه فهم آيه. لذا فخر الدين رازي مفسر معروف اهل سنت نيز اعتراف مي كند كه ما باشيم و آيه مجيده بر مسح پا دلالت مي كند نه شستن انها. تحقيق حاضر رواياتي كه دال بر شستن پا هستد را نيز مورد نقد و بررسي قرار داه است.