نقد ادلة جواز كرايونيك قبل از مرگ از نظر فقه اهل‌بيت ع

يكي از مسائل مستحدثه كه در حوزۀ فيزيك و پزشكي در حال شكل‌گيري است، بحث كرايونيك يا سرمازيستي است. در كرايونيك، بدن در دماي بسيار پايين منجمد مي‌شود تا در آينده با پيشرفت علم پزشكي بتوان حيات و سلامتي را به شخص بازگردانند. وظيفۀ فقه پاسخگويي به نياز انسان در همۀ مسائل است؛ چه مسائلي كه در فقه سابقه داشته يا مسائل نوظهور كه سابقه‌اي در فقه ندارد. ادلۀ لفظي يكي از مهمترين ابزارها براي استنباط همۀ احكام شرعي، به‌خصوص مسائل مستحدثه است. حكم كرايونيك در فقه اهل بيت( چيست؟ در جواب اين پرسش در فقه دو ديدگاه جواز و عدم جواز كرايونيك وجود دارد كه براي تبيين و اثبات هركدام آن‌ها بايد حكم شرعي استنباط شود. براي اثبات جواز كرايونيك، از آيات مرتبط به القاي در تهلكه و قتل نفس و روايات مرتبط با حرمت خودكشي، وجوب درمان و مطلوبيت طول عمر و مانند اين‌ها استفاده شده است. اما به نظر مي‌رسد اين ادله كافي نيستند و نياز به بررسي بيشتري دارند. در مقالۀ پيش رو، با روش كتابخانه‌اي و شيوۀ توصيفي- تحليلي به بررسي ادلۀ لفظي جواز كرايونيك پرداخته شده است. نتيجۀ بررسي ادلۀ لفظي جواز، نشان مي‌دهد كه همين ادله مي‌توانند مثبِت عدم جواز و حرمت كرايونيك باشند و همان‌طور كه فتاواي برخي از مراجع معظم تقليد بيانگر عدم جواز اين عمل است، عدم مشروعيت قوت مي‌گيرد. لازم‌به‌ذكر است به‌علت نوپا بودن اين مسأله، كرايونيك بحث و تحقيق بيشتري طلب مي‌كند.