مروري بر سير تحولات چشم‌‌اندازها و رويكردهاي ادغام مفهوم خدمات اكوسيستم در برنامه‌ريزي توسعه شهري

كيفيت منابع طبيعي به واسطه افزايش جمعيت شهري همراه با گسترش شهرها، توسعه شبكه‌‌هاي حمل‌‌ و نقل و فعاليت‌‌هاي صنعتي در معرض ميزان قابل توجهي از تخريب قرار گرفته است. در همين راستا توسعه پايدار شهري به عنوان الگويي براي رفع اين چالش‌‌ها و فرصتي به منظور تشكيل سازوكار جديد براي ساختن آينده مطلوب شهري با پيش‌‌شرط هماهنگي با اكوسيستم‌‌هاي طبيعي مطرح شد. تغييرات كاربري زمين به واسطه شهرنشيني سريع، تغييرات محيط‌‌زيستي را با تاثير بر خدمات اكوسيستم موجب گرديده است. تاثير تحولات كاربري زمين بر محيط اكولوژيكي به يكي از حوزه‌‌هاي تحقيقاتي مهم تبديل شده تا جايي كه در حال حاضر گنجاندن موضوع خدمات اكوسيستم در برنامه‌ريزي شهري مورد استقبال قرار گرفته است. بررسي مطالعات نشان مي‌‌دهد كه يكپارچگي خدمات اكوسيستم در برنامه‌ريزي توسعه، هنوز در مراحل ابتدايي است. رويكردهاي رايج بيشتر با تمركز بر درك مفهوم خدمات اكوسيستم (درك مفهوم توسط متخصصان، سياست‌‌گذاران و ذينفعان و بررسي محتواي اسناد) انجام گرفته‌‌اند و به‌‌طور قطعي به يكپارچه‌‌سازي خدمات اكوسيستم در برنامه‌‌هاي شهري نپرداخته‌‌اند. ادغام خدمات اكوسيستم در برنامه‌ريزي عمدتاً در سطح نظري مورد بحث قرار گرفته و شواهد كمتري در مورد تلاش‌‌هاي عملي آن، وجود دارد. اگرچه در دهه گذشته مكاني‌‌سازي، كمي‌‌سازي و ارزيابي خدمات اكوسيستم توسعه چشمگيري يافته، هنوز مشكلاتي در تعريف و عملياتي كردن خدمات اكوسيستم در برنامه‌ريزي به سبب چارچوب‌‌هاي نظارتي ايستا و ابزارهاي ناكافي وجود دارد. علاوه بر اين، موانع سازماني، مانند فقدان استانداردها در پروتكل‌‌هاي ارزيابي و هدف‌‌گذاري، كمبود نيروي متخصص، كمبود داده از ديگر موانع عملياتي‌‌سازي اين فرايند مي‌‌باشد.