اولويت‌‌بندي شاخص‌‌هاي توسعه شهري پايدار با استفاده از روش دلفي (مطالعه موردي: شهر مشهد)

براي دستيابي به توسعه پايدار؛ علاوه بر ساير مولفه‌‌ها؛ لازم است شهرها به عنوان نقاط و كانون‌‌هاي اصلي براي حل مشكلات جهاني توسعه پايدار مد نظر قرار گيرند. علي‌‌رغم وضوح آشكار معضلات اكولوژيكي و محيط‌‌زيستي و پيامدهايش، هيچ زمينه مشتركي براي يك الگو يا پارادايم شهر پايدار وجود ندارد و ابهامات زيادي در اين رابطه به پيچيدگي شرايط مي‌‌افزايد. با توجه به نتايج تحقيقات مختلف، محققان استدلال نموده‌‌اند كه فرم شهرها و الگوي كاربري اراضي تعيين كنندگان اصلي موضوع پايداري شهري هستند. براي دستيابي به شهر پايدار چندين مدل مفهومي ارايه  شده‌‌است كه هر يك از آن‌‌ها، داراي اهدافي متفاوت و گاهي متناقض هستند. در اين تحقيق با مرور منابع مختلف داخلي و خارجي 59 شاخص براي رسيدن به شهر پايدار تعيين گرديد. با استفاده از روش دلفي در سه مرحله دريافت اطلاعات از 12 متخصص و كارشناس و محاسبه توابع، درجه اهميت و درصد اهميت اين شاخص‌‌ها اولويت‌‌بندي شدند. تجزيه و تحليل‌‌ها نشان داد كه از اين 59 شاخص، براساس نظر كارشناسان، شاخص‌‌هاي كاهش ترافيك، حفاظت از كيفيت آب و بهبود كيفيت هوا، به ترتيب با درصد اهميت 36.3، 35.3و 34.6 در اولويت‌‌هاي اول تا سوم در گروه اهداف محيط‌‌زيستي، به عنوان شاخص‌‌هاي اوليه براي رسيدن به شهر پايدار هستند. از سوي ديگر، شاخص اطمينان از وجود ظرفيت توسعه مناسب و كافي در بازار سهام در گروه اهداف اقتصادي با 18.6 درصد اهميت از شرايط لازم برخوردار نبود و حذف گرديد.