تحليل فرايندهاي فرانقش انديشگاني در سوره‌هاي «واقعه» و «قيامت»

رويكرد نقش‌گراي نظام‌مند هليدي به بازنمايي جهان در زبان مي‌پردازد و در اين راستا نگره‌هاي ويژۀ خود را مطرح مي‌كند؛ براي مثال، معنا در اين نظريه محصول سه فرانقش انديشگاني، بينافردي و متني است كه هر سه هم‌زمان و به يك ميزان، به معناي پيام كمك مي‌كنند. فرانقش انديشگاني به دو فرانقش تجربي و منطقي تقسيم مي‌شود. در فرانقش تجربي، بندهاي مفرد و در فرانقش منطقي بندهاي مركب تحليل مي‌شوند. بند ازنظر فرانقش انديشگاني به سه بخش تقسيم مي‌شود: فرايند، مشارك و عنصر حاشيه‌اي. فرايندها به دو گروه اصلي و فرعي تقسيم مي‌شوند و هر كدام سه زير بخش دارند؛ اصلي‌ها: مادي، ذهني، رابطه‌اي. فرعي‌ها: رفتاري، كلامي و وجودي. در پژوهش حاضر، ارزيابي فرانقش انديشگاني در سوره‌هاي «واقعه» و «قيامت» مدنظر بود و فرايندهاي به‌كاررفته در اين دو سوره و بسامد حضور هر يك از اين فرايندها به بحث گذارده شد تا ابعاد رستاخيز در اين سوره‌ها معلوم شود. يافته‌هاي پژوهش نشان دادند فرايند مادي در اين دو سوره بيش از ساير فرايندها به كار رفته است؛ فزوني اين فرايند به‌صورت ملموس، بر وقوع كنش، يعني قيامت تأكيد دارد و به آن عينيت مي‌بخشد.