بررسي جايگاه بافت در ساختار گفتمان متن سوره يوسف از نگاه فرث در مكتب معناشناسي لندن

در پژوهش‌هاي مربوط به متون ديني، رويكرد معني‌شناسي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در ميان مكاتب زبان‌شناسي، مكتب لندن به مقوله معنا اهتمام بسيار دارد و بر علل تحول معني براساس بافت موقعيتي و آشكارسازي زواياي پنهان متن نظر دارد. اين پژوهش مي‌كوشد با شيوه توصيفي‌تحليلي به معرفي نظرات فرث (بنيانگذار مكتب لندن) در باره ائتلاف بافت با گفتمان متن در جهت رسيدن به معني بپردازد و با تطبيق آن با سوره مباركه يوسف رويكرد بافت‌شناسي آن را در جهت رسيدن به معنا بازتاب دهد. در اين پژوهش تلاش شده است با تحليل ارتباطات معنايي در تركيب‌هاي متن، يعني سويه‌هاي آوايي، صرفي، نحوي و ديگر نشانه‌هاي دلالي در بافت درون‌زباني متن سوره يوسف، نقش اصلي موقعيت، به‌عنوان بافت برون‌زباني در فرايند شكل‌گيري معنا براساس حال گوينده و مخاطبان و گفتگوهاي كنشگران اصلي و فرعي اين سوره در محيط اجتماعي به دست آيد. از همين گذر، بافت موقعيت، تعيين‌كننده گفتمان معنايي مناسب در متن سوره يوسف محسوب مي‌شود.