اهداف تصويرپردازي‌ تشبيهات قرآن در ساحت‌هاي سه‌گانه انسان

تصويرپردازي ازجمله فنون ابداع و انتقال معناست و يكي از قوي‌ترين قالب‌هاي‌ ساخت اين تصاوير در قرآن، تشبيه است. با وجود اينكه برداشت معنايي از تشبيهات قرآني سخت‌تر از خطاب‌هاي مطابقي ساده است، مشاهده مي‌شود در قرآن از اين قالب به‌وفور استفاده شده است. براي پاسخ به چرايي اين امر، يعني هدف خداوند از تصويرپردازي اين تشبيهات، بايد هدف نهايي نزول قرآن را در نظر گرفت؛ يعني انسان‌سازي در همه ساحات وجود آن. با توجه به اينكه فهم اين اهداف مبتني بر فهم دقيق تشبيه به كار رفته و اركان آن، در اين پژوهش ابتدا تشبيهات به‌طور دقيق، تحليل سپس اهداف آن استنباط مي‌شوند. بر اين اساس، مقاله حاضر، تحقيقي بنيادي نظري و اكتشافي خواهد بود و روش تحقيق نيز توصيفي‌تحليلي است. در بيان ضرورت چنين پژوهشي، علاوه بر اينكه عدم درك معاني و اهداف اين آيات، مخل رسيدن به هدف هدايت‌گري قرآن است، بايد در نظر داشت تاكنون با چنين نگرشي، تصويرپردازي تشبيهات قرآن تحليل نشده است. از بين ساحات سه‌گانه انسان، تشبيهات قرآني، كنش‌هاي انساني را به‌صورت مستقيم هدف قرار نداده است، بلكه بينش‌ها و گرايش‌ها (باورها، خلقيات و احساسات) را مدنظر قرار داده است؛ بنابراين، اهداف خداوند از اين تصويرپردازي‌ها در ايجاد، اصلاح و تكميل اين دو ساحت برشمرده مي‌شود.