كاربست الگوي گارسس در تحليل ترجمه فولادوند از سوره انعام (مطالعه موردي: سطح معنايي - لغوي)

الگوي گارسس در تحليل ترجمۀ بينازباني، شامل چهار سطح معنايي-لغوي، صرفي-نحوي، گفتماني-كاركردي و سبكي-منظورشناختي است. هريك از چهار سطح يادشده شامل عنوان‌هاي ديگري است كه درمجموع، امكان تحليل گسترده و جامع ترجمۀ بينازباني را با رويكرد تركيبي فراهم مي‌آورند. در پژوهش حاضر، كاربست سطح معنايي-لغوي الگوي گارسس مدنظر است و ترجمۀ فولادوند از سورۀ انعام به‌عنوان مورد پژوهشي انتخاب شده است. روش پژوهش، توصيفي‌تحليلي است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند فولادوند در ترجمۀ اين سوره از راهبردهاي تعريف يا توضيح، معادل‌يابي فرهنگي يا كاركردي، بسط نحوي، قبض نحوي و معادل‌گزيني واژۀ خاص با واژۀ عام و بالعكس استفاده كرده است. الگوي گارسس در سطح معنايي - لغوي، دو زيرمجموعۀ ديگر نيز دارد كه نخست [تشخيص] ابهام و ديگري اقتباس است. ترجمۀ فولاوند از سورۀ انعام، براي مثال، به دليل چندمعنايي واژگان قرآن كريم در بافت آيات با چالش ابهام‌آفريني مواجه است. اقتباس به معناي حذف ارجاع فرهنگي زبان مبدأ در زبان مقصد و جايگزين‌ساختن آن با ارجاع غير مرتبط، يك راهبرد غير عقلايي در ترجمۀ بينازباني است. اين راهبرد در ترجمۀ فولادوند از سورۀ انعام نمودي ندارد.