تبيين جامعه شناختي پيامدهاي نابرابري اجتماعي-اقتصادي در استان هاي غرب كشور ( ايلام، كردستان، كرمانشاه)

نابرابري اجتماعي شامل كمبود و يا فقدان دسترسي افراد در جامعۀ انساني به موقعيت ها و فرصت هاي برابر اقتصادي، فرهنگي، آموزشي، بهداشتي، قومي و... بوده و جوامع مبتلا به نابرابري اجتماعي-اقتصادي همواره با تهديدها، ناهنجاري ها، آسيب هاي اجتماعي و نارضايتي عمومي در ابعاد فردي و اجتماعي مواجه هستند. از اين رو، بررسي جامعه شناختي اين پديده امري ضروري و هدف پژوهش حاضراست. روش  پژوهش، از نظر هدف از نوع پژوهش هاي كاربُردي و از نظر ماهيتي روش تحقيق كيفي است كه مصاحبه با 20 نفر از مطلعين در استان هاي هدف تحقيق، به روش پديدارشناسي صورت گرفته، نمونه گيري هدفمند، ابزار گردآوري اطلاعات مصاحبۀ عميق ساختارنيافته، مشاهدۀ مشاركتي و يادداشت هاي ميداني بوده اند .يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه نابرابري هاي اجتماعي، از سويي موجب بروز فقر مي شوند و از سوي ديگر، خاستگاه بروز كشمكش ها و تضادهاي اجتماعي مي گردند. لذا مهم ترين پيامد نابرابري هاي اجتماعي؛ شكاف طبقاتي، ايجاد اختلال در نظم و انسجام و همبستگي اجتماعي يك جامعه است كه به تبع آن، احساس محروميت نسبي و احساس بي عدالتي اجتماعي در افراد به وجود مي آيد. تم هاي حاصل از تجربۀ زيستۀ نابرابري اجتماعي- اقتصادي كه در بين مردمان ساكن استان هاي غرب كشور استخراج شده اند، حاكي از وجود تبعيض و نابرابري اجتماعي و اقتصادي در اين استان هاست كه آمارها نيز اين مهم را تأييد مي كند. نابرابري اقتصادي منجر به كاهش مشاركت اجتماعي در سطح جامعه مي شود. نابرابري هاي اجتماعي در اثر گسترش و نفوذ جهاني عميق تر شده و با افزايش نابرابري هاي اجتماعي پديدۀ توسعه نيافتگي به نحو بارزي عوارض نامطلوب خود را آشكار ساخته است.