الگويابي تجربۀ خشونت خانگي در زنان مستقل: مطالعه اي كيفي به روش تحليل مضمون

اين مطالعه به بررسي تجربۀ زيستۀ زنان قدرتمند قرباني خشونت خانگي در جامعۀ ايراني با رويكرد كيفي پديدارشناختي مي‌پردازد. داده‌هاي اين مقاله در سال 1400 از طريق مصاحبۀ عميق نيمه‌ساختارمند از هفت زن قدرتمند كه به‌صورت هدفمند از شهر قزوين انتخاب شده بودند، جمع‌آوري شد. يافته‌ها نشان مي‌دهند كه خشونت خانگي با بالا رفتن جايگاه اجتماعي و اقتصادي زنان ناپديد نمي‌شود، بلكه از رنگي به رنگ ديگر درمي‌آيد. الگوها و مضامين داده‌هاي مرتبط با سؤالات پژوهش، از طريق تحليل مضمون استخراج گرديد. مضامين اصلي مربوط به بسترهاي اجتماعي خشونت خانگي، تناقض نقشي، به‌هم خوردن توازن در ساخت قدرت در خانواده، داغ اجتماعي تجربۀ خشونت و فقدان حمايت قانوني از قرباني است. مضامين مربوط به پيامدهاي تجربۀ خشونت خانگي در زنان قدرتمند عبارتند از تاب‌آوري، خودارزيابي منفي و افسردگي و نيز مضامين اصلي، چگونگي انتقال احساس و ادراك از تجربۀ خشونت خانگي، اعتقاد به توانمندي زنان، خوش‌بيني و تأكيد بر جايگاه مديريتي خود به‌عنوان يك زن مي‌باشند. آن‌چه كه از يافته‌ها منتج مي‌شود اين است كه زنان قدرتمند قرباني خشونت خانگي، علاوه بر تأثيرپذيري از ساختارهاي مردسالار هژمونيك، قرباني تداوم چرخۀ خشونت منتج از همدستي‌شان با همسر آزارگر خود نيز هستند.