واپس‌زدگي اجتماعي؛ آسيب‌شناسي روابط همباليني

در سال‌هاي اخير موضوع مهمي كه در بحث پاسخگويي به نيازهاي جنسي زن و مرد ترويج پيدا كرده است، رابطه همباليني مي‌باشد كه در ايران نه تنها از جايگاه قانوني، شرعي و عرفي برخوردار نيست بلكه مشكلات زيادي را به دنبال دارد. در اين پژوهش تلاش مي‌شود به انگيزه‌ها و پيامدهاي اين سبك جديد از رابطه پرداخته شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش داده بنياد (اشتراوس و كوربين)، از طريق مصاحبه با تعداد 17 نفر از كساني كه وارد رابطه همباليني شده انجام شد. بعد از كدگذاري داده‌ها 11 مقوله محوري ميل به فردگرايي، تجربه ناموفق عاطفي، ترديدها و ترس‌ها، آشنايي با سبك نوين رابطه، ميزان آسيب و مشكلات درون خانواده مبدأ، شرايط اقتصادي ناامن، پنهان‌كاري، نفي آسيب‌ديدگي، احساس عدم امنيت، انزواي فردي و گسست عميق با خانواده استخراج شد. واپس‌زدگي اجتماعي نيز به‌عنوان مقوله اصلي پژوهش انتخاب شد. در واقع خط سير واپس‌زدگي اجتماعي افراد همبالين، پيرو فاصله گرفتن از جامعه، كم‌رنگ شدن رابطه با خانواده، قطع ارتباط با آشنايان، روابط محدود و انزواي اجتماعي است كه حاصل مي‌شود.