بازسازي معنايي خودكشي از منظر زنان استان ايلام (روايتي بوم‌آور)

هدف پژوهش حاضر بازسازي معنايي خودكشي از منظر زنان استان ايلام است و تلاش مي‌كند با به‌پرسش‌نهادن اين مسئله، روايتي بوم‌آور از مشكل خودكشي را در اين سرزمين، ارائه نمايد. پارادايم پژوهش برساختي و تفسيري است؛ رويكرد پژوهش كيفي است، استراتژي پژوهش از نوع گراندد تئوري است و تاكتيك پژوهش از نوع تحليل محتواي پنهان است. ميدان موردمطالعه شامل تمامي زناني است كه از گذشته تاكنون، در قلمرو استان ايلام اقدام به خودكشي كرده‌اند. روش چگونگي انتخاب سوژه‌هاي مورد مطالعه بر مبناي نمونه‌گيري هدفمند و نمونه‌گيري نظري است كه از نمونه‌گيري هدفمند براي گزينش افراد مورد مطالعه و از نمونه‌گيري نظري، براي تشخيص تعداد افراد يعني محل داده‌هاي مورد نياز و يافتن مسير استفاده شده است. تعداد نمونه تا مرحله اشباع نظري برابر با 61 نفر برآورد شد. ابزار گردآوري داده‌ها مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته است كه به صورت انفرادي با سوژه‌هاي موردمطالعه، انجام گرفته است. فرمت داده‌ها در قالب صوت بوده و براي تجزيه و تحليل داده‌ها از سه مرحله كدگذاري طرح نظام‌مند اشتراوس و كوربين استفاده شده است و در مرحله كدگذاري باز 165 مفهوم و در مرحله كدگذاري محوري 12 زيرمقوله و28 مقوله استخراج گرديده است. پس از باهم‌بيني مقولات تحقيق، مقولۀ هسته يا نظريه برآمده از مقولات تحت عنوان «تجربۀ مدرنيته بي‌قواره» نامگذاري گرديد. بر مبناي اين نظريه، مدرنيته بي‌قواره زيست جهان پيشين جامعۀ ايلام را دچار آشفتگي نمود و با ورود شتابان خود به آن بسترهاي انشقاق اجتماعي و فرهنگي را فراهم و منشأ آسيب‌ها و كجروي‌هاي اجتماعي شد كه پديدۀ خودكشي زنان يكي از مصاديق آن است.