سيري بر نظريات جامعه‌شناختي در باب موانع سرمايه‌گذاري در بخش كشاورزي

به باور بسياري از اقتصاددانان وجود يك بخش كشاورزي پيشرو و نيرومند از ضروريات توسعه اقتصادي است. با توجه به اينكه الگوي كاهش دخالت مستقيم اقتصادي دولت در بخش‌هاي توليدي و افزايش مشاركت بخش خصوصي در فعاليت‌هاي توليدي و اقتصادي يك اصل مورد قبول به شمار مي‌آيد، كوشش در زمينه جلب و جذب سرمايه‌هاي خصوصي به بخش كشاورزي نقش مهمي در اين امر ايفا مي كند. اگرچه سرمايه‌گذاري به مثابه مفهومي اقتصادي فهم مي‌شود اما بايستي اين نكته را در نظر داشت كه سرمايه‌گذاري كنشي انساني است كه از متغيرهاي اجتماعي و فرهنگي سرچشمه مي‌گيرد و براي افزايش سرمايه‌گذاري بايستي به اين متغيرها توجه كرد. در مقاله حاضر نظريات مرتبط با سرمايه اجتماعي، احساس امنيت و همچنين متغيرهاي نهادي مورد بررسي قرار گرفت و نتايج حاكي از آن است كه در شرايطي كه سرمايه اجتماعي روندي نزولي دارد و افراد در جامعه احساس امنيت نمي‌كنند به سرمايه‌گذاري به عنوان امري كه ملازم ريسك است، تمايل نشان نخواهند داد. بنابراين بايستي ضمن بهبود محيط كسب و كار و سرمايه‌گذاري، ساختارهاي اعتمادساز و افزاينده سرمايه اجتماعي را تقويت كرد.