تأثير پرتوتابي گاما روي عملكرد كمي و كيفي ژنوتيپ‌هاي مختلف چغندرقند تحت شرايط مختلف آبياري

اثر پرتوگاما روي بذر و تنش آبي برعملكرد كمي و كيفي در ژنوتيپ‌هاي مختلف چغندرقند در دو مكان قم و اسلامشهر بررسي شد. آزمايش به‌صورت اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار به اجرا درآمد. فاكتور آبياري شامل دو سطح (نرمال و تنش كم‌آبياري) بود كه در كرت اصلي قرار گرفت و فاكتور دوم شامل ژنوتيپ (اكباتان، مطهر، پايا و مادري پايا) و فاكتور سوم پرتودهي پرتوگاما بر روي بذر (شاهد، 50، 100، 200 و 400 گري) بودند كه در كرت‌هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد بين دو مكان مورد ارزيابي اختلاف معني‌داري براي اكثر صفات وجود داشت به‌صورتي كه مكان اسلامشهر عملكردريشه بالاتر و شرايط مطلوب‌تري را نسبت به مكان قم داشت. بررسي اثرات متقابل ميزان آبياري× ژنوتيپ بر روي عملكرد شكرسفيد نشان داد در آبياري نرمال، بيش‌ترين مقدار اين صفت را ارقام اكباتان، مطهر و پايا داشتند كه از نظر آماري در يك گروه قرار گرفتند. در حالي كه در شرايط تنش، رقم پايا بيش‌ترين عملكرد شكرسفيد را داشت. بررسي نتايج هم‌چنين نشان داد كاربرد پرتوگاما با دز 100 گري در چغندرقند، باعث افزايش عملكرد شكرسفيد ريشه، كم‌ترين مقدار عملكرد شكرسفيد ريشه، مربوط به دز 400 گري بود. بنابراين استفاده از دزهاي مناسب پرتوگاما مي‌تواند در افزايش عملكرد چغندرقند نقش داشته باشد.