تأثير محيط و ژنوتيپ بر جوانه‌زني و پوكي بذر سينگل‌كراس‌هاي چغندرقند

محيط و ژنوتيپ گياه مادري بر صفات كمي و كيفي بذر چغندرقند تأثير مي‌گذارد. در اين تحقيق اثر پايه‌‏مادري و عوامل محيطي بر درصد وزني عملكرد در طبقات اندازه‌هاي مختلف بذر، جوانه‌زني و پوكي بذر 12 سينگل‌كراس چغندرقند مطالعه شد. سينگل‌كراس‌ها از تلاقي دوازده پايه‌مادري نرعقيم با يك پايه‌پدري تهيه شدند. اين تحقيق در قالب طرح بلوك‌‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار طي سال‌هاي‌ 1393 و 1394در كرج انجام شد. نتايج نشان داد كه علاوه‌بر ژنوتيپ، شرايط نامناسب محيط توليد بذر باعث افزايش وزن هزار دانه مي‌شود. اين افزايش در اثر رشد بيشتر وزن پريكارپ بود. اثر ژنوتيپ بر وزن جنين بذر موثر بود. همچنين وزن جنين و نسبت وزن جنين به پريكارپ بذر چغندرقند، تحت تاثير شرايط محيط توليد بذر قرار گرفت. وزن جنين درسال 1393 و 1394 به ترتيب 2/91 و 2/26 ميلي‌گرم بود. در نتيجه نسبت وزن جنين به پريكارپ در سال 1393 با 0/49 به 0/29 در سال 1394 كاهش يافت. علاوه بر ژنوتيپ، شرايط محيط توليد بذر در افزايش درصد پوكي بذر چغندرقند تاثير مثبت داشت. ميانگين پوكي بذور توليدي در كرج در سال 1393 و 1394 به ترتيب 10 و 32 درصد بود. با كاهش وزن خشك پريكارپ، افزايش وزن جنين و نسبت وزن جنين به پريكارپ، سرعت جوانه زني و ميانگين زمان جوانه‌زني بذر چغندرقند به ترتيب افزايش و كاهش يافت.