ويژگي هاي فيزيكي - شيميايي رسوبات مخروط‌افكنه در محل ايستگاه آبخوانداري كوثر

ايستگاه كوثر قديمي ترين سامانه‌ي پخش سيلاب در ايران، حدود 40 سال پيش در دشت گربايگان فسا اجرا شده ‌است. ضخامت لايه‌ها، بافت، نفوذپذيري، دانسيته كل، رطوبت، هدايت الكتريكي و pH رسوبات اين مخروط‌افكنه مورد بررسي قرار گرفت. هدف اين بررسي، معرفي مخروط‌افكنه‌هاي مناسب جهت پخش سيلاب و همچنين دستيابي به چگونگي ويژگي‌هاي رسوبي مخروط‌افكنه در ستون عمودي و مقايسه جانبي لايه‌هاي آن بوده است. در نوار اول سامانه در امتداد خاوري - باختري، سه نقطه انتخاب و تا سطح آب زيرزميني چاه حفر گرديد. با توجه به تغييرات مشاهداتي لايه‌هاي رسوبي تفكيك و با نمونه برداري، و آزمايش ها، ويژگي‌هاي رسوبي بدست آمد و ستون چينه شناسي هر كدام از چاه ها ترسيم و با روش تطبيق، ويژگي لايه‌ها در چاه‌هاي مختلف دنبال و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. تغييراتي در ويژگي‌هاي فيزيكي مواد سازنده آبخوان (حداقل تا عمق30 متر از سطح زمين) مشاهده شد. نفوذ ذرات رس همراه سيلاب موجب تشكيل افق‌هاي بسيار نازكي با نفوذپذيري ناچيز (حدود 01/0 سانتي متر بر دقيقه) شده است. رطوبت، افزايش مواد آلي و فعاليت‌هاي ميكرو و ماكروارگانيكي، هوازدگي شيميايي كاني‌ها را تشديد مي‌كنند. در مخروط‌افكنه نشانه هايي از اثرات منفي نفوذ سيلاب، مثل ايجاد ميان لايه‌هاي شور و يا تشكيل كاني‌هاي خاص ديده نشد. تغذيه مصنوعي مخروط‌افكنه‌هاي مناطق خشك، به شرط عدم وجود آلودگي و يا شوري در آن‌ها و استفاده از سيلاب با كيفيت مناسب، حداقل در دوره‌هاي كوتاه مدت، تاثير شيميايي و فيزيكي مخربي بر مواد سازنده آبخوان بر جاي نمي‌گذارد.