توصيف و تطابق رخساره ها و سكانس هاي رسوبي سازندهاي كنگان و دالان در رمپ كربناته پرمين-ترياس، بخش هاي مركزي و شرقي خليج فارس

سازند هاي دالان وكنگان به سن پرمين پسين-ترياس پيشين يكي از مهم ترين مخازن هيدروكربوري در خليج فارس محسوب مي شوند. هدف از اين پژوهش تحليل ريزرخساره هاي رسوبي، ارايه مدل رسوبي و بررسي چينه نگاري سكانسي بخش بالايي سازند دالان و سازند كنگان در ميادين نفتي بخش هاي مركزي و شرقي خليج فارس بوده است. در توالي هاي رسوبي چاه هاي مذكور، با استفاده از مطالعه پتروگرافي3651 برش نازك ميكروسكپي، 15 ريزرخساره كربناته مربوط به زيرمحيط هاي پهنه كشندي، لاگون، پشته هاي سدي و درياي باز شناسايي شد. تحليل ريزرخساره هاي رسوبي، تغييرات جانبي و عمودي آن ها، مقايسه با پرتو گاما و تطابق با محيط هاي رسوبي ديرينه و عهد حاضر، مدل رسوبي رمپ كربناته با شيب ملايم را براي اين توالي هاي رسوبي پيشنهاد مي دهد. مقايسه درصد فراواني رخساره هاي ميكروسكپي در ميادين مورد مطالعه، بيانگر ته نشست ريزرخساره هاي چاه ميدان بخش مركزي خليج فارس در حوضه ي رسوبي كم عمق تر نسبت به چاه هاي ميادين شرقي است و جهت شيب ديرينه ي حوضه ي رسوبي را به سمت شمال شرق عميق تر نشان مي دهد. تعداد پنج سكانس رسوبي رده سوم براي سازند هاي مذكور با استفاده از مدل پيشرونده-پسرونده ارايه شده است. سكانس هاي UDS1,UDS2,UDS3 براي بخش بالايي سازند دالان و سكانس هاي KGS1,KGS2 براي سازند كنگان در نظر گرفته شده است. سكانس هاي مذكور شامل دسته هاي رسوبي TST و HST هستند و سطوح چينه اي مرز سكانسي و سطح حداكثر غرقابي در آن ها مشخص شده است. مرزهاي سكانسي بر اساس توالي هاي رسوبي و ريزرخساره هايي كه بيانگر افت سطح نسبي آب دريا هستند مشخص شده اند و سطح حداكثر غرقابي با توجه به عميق ترين ريزرخساره گسترش يافته در هر سكانس تعيين شده است. تطابق سكانس هاي معرفي شده در چاه هاي مورد مطالعه بيانگر تشكيل الگوي رسوبي كم عمق شونده به سمت بالا بوده است.