ريزرخساره‌ها، محيط‌هاي رسوبي و فرآيندهاي دياژنزي سازند ايلام در دو طرف گسل‌هاي بالارود و پيشاني كوهستان (جنوب ناحيه لرستان و شمال دزفول شمالي)

در اين پ‍ژوهش سازند ايلام در چهار برش سطحي (كبيركوه، سمند، انجير و اناران) و هشت چاه در حوضه لرستان ، دزفول شمالي و دشت آبادان به ضخامت كلي 1592 متر مورد مطالعه رسوب‌شناسي قرار گرفت. اين سازند به سن سانتونين- كامپانين پيشين از مخازن‌ نفتي كربناته مهم در حوضه زاگرس در جنوب باختر ايران مي‌باشد. مطالعه ميكروسكوپي منجر به شناسايي تعداد 20 ريزرخساره كربناته در چهار كمربند رخساره‌اي شده است. رخساره‌هاي رسوبي در كمربندهاي رمپ داخلي (سدي)، رمپ مياني، رمپ خارجي و درياي باز ژرف از نوع رمپ با بخش انتهايي شيب‌دار نهشته‌شده اند. كمربند رخساره‌اي حوضه عميق بيش ترين گسترش را در ناحيه و كمربند رخساره‌اي رمپ داخلي (سدي) كمترين گسترش را دارد و به ‌صورت محدود در چاه‌هاي دشت آبادان و دزفول شمالي مشاهده شده‌ است. بررسي نتايج مطالعات رخساره‌اي و تغييرات نمودارهاي الكتريكي نشان مي‌دهد كه حوضه رسوبي به‌سمت شمال ناحيه مورد مطالعه و پس از گسل بالارود در ناحيه لرستان عميق‌تر مي‌شود. مهم ترين فرآيندهاي دياژنزي سازند ايلام شامل سيماني‌شدن، ميكريتي‌شدن، تراكم شيميايي، رگه انحلالي، نوشكلي، انحلال، شكستگي، پيريتي‌شدن، فسفاني‌شدن، گلوكونيتي‌شدن، آشفتگي زيستي و دولوميتي‌شدن مي‌باشد. سيماني‌شدن بيشتر در رخساره كم عمق در دشت آبادان و تراكم شيميايي، پيريتي‌شدن و شكستگي عمدتا در رخساره‌هاي عميق توالي ايلام در ناحيه لرستان گسترش دارد. فراواني انواع تخلخل‌ها محدود بوده ولي بيش ترين گسترش مربوط به تخلخل حاصل از شكستگي، درون‌دانه‌اي و ريزتخلخل ميكروسكوپي است. مقايسه فرآيندهاي دياژنتيكي نشانگر اين است كه كربنات‌هاي سازند ايلام در ناحيه لرستان بيشتر تحت تاثير دياژنز تدفيني قرار گرفته است. ولي در ناحيه دشت آبادان و دزفول شمالي بيشتر در معرض دياژنز دريايي و جوي بوده‌است.