چينه‌نگاري سكانسي لرزه اي توالي سنومانين-تورونين سازند مخزني سروك در دشت آبادان

توالي رسوبي سنومانين- تورونين كه با سازند سروك معرفي مي شود، مهم ترين سازند مخزني دشت آبادان را تشكيل مي‌دهد. رخساره‌هاي مخزني اين سازند در اين بازه زماني به‌خاطر شرايط تكتونيكي و رسوبي داراي گسترش زماني و مكاني متغيري هستند. در اين مطالعه با استفاده از داده‌هاي زيرسطحي لرزه‌اي و چاه (نمودارهاي پتروفيزيكي و برش هاي نازك مغزه) و همچنين مقايسه با داده‌هاي صحرايي رخنمون‌هاي ناحيه ايذه، تغييرات رخساره‌اي، محيط رسوبي و دياژنتيكي سازند سروك در چارچوب چينه‌نگاري سكانسي، مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. بررسي گسترش جانبي و عمودي توالي‌ها و كمربندهاي رخساره‌اي بيانگر رسوب گذاري سازند سروك بر روي يك سكوي كربناته حاشيه‌دار و حوضه‌هاي درون سكويي است. با بررسي تغييرات رخساره‌ها و هندسه‌هاي رسوبي- لرزه‌اي به همراه داده‌هاي چاه، ديرينه‌شناسي، پتروفيزيكي و مقايسه با رخنمون‌ها، چهار سكانس رسوبي درجه سوم با ميانگين سني حدود 4 ميليون سال در سازند سروك در بازه سني سنومانين و تورونين تفكيك شده است. اين سكانس‌ها شامل K120، K130 و K135 به ترتيب به سن سنومانين پيشن، سنومانين مياني و سنومانين پسين و سكانس K140 به سن اوايل تا اواسط تورونين هستند. اين پژوهش نشان داد كه گسترش و مهاجرت سيستم تركت‌هاي  با زون هاي مخزني سازند سروك همخواني نشان مي‌دهد. بهترين رخساره‌هاي مخزني در سيستم تركت‌هاي تراز بالاي آب دريا در رخساره‌هاي دانه‌افزون با تخلخل و نفوذپذيري بالا و متاثر از پديده‌هاي دياژنتيكي مانند انحلال و كارستي شدن قرار مي‌گيرند. سكانس K135 بهترين رخساره‌هاي مخرني حاوي هيدروكربن و از نوع سدي، روديستي، كانالي را در منطقه تشكيل مي‌دهد.