سيستم رسوب گذاري و جغرافياي ديرينه نهشته هاي ميوسن در شمال خاوري ماهنشان (زنجان)

به هدف بازسازي شرايط رسوب گذاري و جغرافياي ديرينه سازند قم، يك برش چينه شناسي در شمال خاوري ماهنشان مورد مطالعه قرار گرفت. در اين پژوهش، مطالعات ريزرخساره ها و ريزفسيل ها بر روي 47 برش نازك ميكروسكوپي متعلق به 162 متر از توالي هاي سنگي صورت پذيرفت. سازند قم در اين توالي متشكل از مجموعه توالي هاي كربناته، تخريبي و خرده هاي ولكانيكي مي باشد كه با مرز فرسايشي بر روي نهشته هاي آندزيتي سازند كرج و به صورت تدريجي در زير نهشته هاي تخريبي سازند قرمز بالايي قرار دارد. آناليز رخساره ها منجر به تفكيك يك رخساره سنگي (كنگلومراي دانه پشتيبان) و 3 ريزرخساره (1- پكستون حاوي خرده هاي زيستي، مرجاني و جلبكي، 2- هيبريد كربناته (ولكاني كلاستيك) و 3- وكستون تا پكستون پلاژيك) گرديد كه محيط شلف كربناته مرتبط با آب هاي آزاد، كانال هاي زير دريايي و فعاليت هاي ولكانيكي زير دريايي را به عنوان محيط رسوبي اين توالي هاي سنگي در اين برش تعيين مي نمايد. مطالعات ريزفسيل ها منجر به تفكيك 17 گونه از روزنبران و 2 زون زيستي گرديد. بر اساس گستره چينه شناسي فسيل هاي شاخص (Borelis melo curdica, Meandropsina iranica, Praeorbulina glomerosa) محدوده سني بورديگالين-لانگين براي اين واحدهاي سنگي پيشنهاد مي گردد. تغييرات رخساره اي در طول ستون چينه شناسي نشان مي دهد كه به تدريج به سمت بالاي برش و در زمان لانگين، رخساره ها عميق تر مي شوند. اين موضوع با تغييرات جغرافيايي ديرينه و افزايش سطح آب دريا در زمان لانگين در اين ناحيه نيز كاملا مطابقت دارد.