راهبرد مديريت‌استعداد‌كارآفرينانه براي بهسازي عملكرد كاركنان (موردمطالعه: شهرداري تهران)

مديريت‌استعداد كارآفرينانه يك حوزه پژوهشي جديد در مديريت منابع انساني شهرداري تهران است كه با شكوفايي قابليت‌هاي ويژه و مهارت‌هاي فردي كاركنان سبب بهبود كيفيت خدمات ارائه شده به بهترين روش ممكن شده و به تبع ارتقاء عملكرد و بهره‌وري سازمان را به دنبال خواهد داشت؛ بنابراين، هدف از انجام اين پژوهش راهبرد مديريت استعداد كارآفرينانه براي بهسازي عملكرد كاركنان است. اين پژوهش از نظر هدف توسعه‌اي، از نظر روش توصيفي-تحليلي و از نوع آميخته (كيفي-كمي) مي‌باشد. ابتدا از روش كيفي جهت دستيابي به مولفه ها و شاخص‌هاي مديريت استعداد كارآفرينانه براي بهسازي عملكرد كاركنان با 45 نفر از خبرگان علمي و اجرايي تا اشباع نظري مصاحبه نيمه ساختاريافته عميق به شيوه گلوله برفي صورت گرفته است. تجزيه‌وتحليل در بخش كيفي از طريق اطلس تي 8 صورت گرفته است كه با روش دلفي فازي از طريق خبرگان تعداد 11 مولفه و 57 شاخص مورد تائيد نهايي قرار گرفت. در بخش كمي جهت اعتبارسنجي مدل به دست آمده از پرسشنامه 56 گزاره‌اي محقق ساخته با طيف پنج‌تايي ليكرت استفاده شده است. روايي پرسشنامه از روش روايي همگرا و واگرا و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ مورد تاييد قرار گرفته است. نمونه مورد بررسي براي معادلات ساختاري براساس فرمول كوكران 212 نفر محاسبه گرديد. تجزيه‌وتحليل بخش كمي با استفاده از نرم‌افزار ايموس 22 انجام گرفت.نتايج بخش كمي نشان داد مقادير آمارۀ تي براي تمامي مسيرها از ميزان استاندارد قدر مطلق1/96 بالاتر است و تمامي عوامل شناساي يشده بر مديريت استعداد كارآفرينانه براي بهسازي عملكرد كاركنان اثرگذار است. در نهايت، نتايج نشان داد طراحي و اجراي سيستم مديريت استعداد كارآفرينانه براي عملكرد بهسازي كاركنان در شهرداري تهران به حمايت و توجه جدي و مستمر محيط سازماني و فراسازماني نياز دارد. در شهرداري بدون چنين حمايتي، برنام ههاي مديريت استعداد كارآفرينانه بر عملكرد بهسازي كاركنان به سرانجام نمي رسد و به شكست منجر خواهد شد.