ارتباط شاخص‌هاي توسعه مالي و گازهاي گلخانه‌اي (با تأكيد بر نرخ شهر نشيني)

اين مطالعه به بررسي اثرات شاخص‌هاي توسعه مالي بر گازهاي گلخانه‌اي در 20 كشور منا در بازه زماني 2000-2020 مي-پردازد. شاخص توسعه مالي با سه متغير پول گسترده، اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي و ارزش بازاري (بازار سرمايه) سنجيده شده است. از برآوردگرهاي حداقل مربعات كاملا اصلاح شده(FMOLS)، حداقل مربعات پويا(DOLS)، ميانگين گروهي تلفيقي(PMG) جهت برآورد ضرايب بلند مدت استفاده شده است. نتايج تجربي اين پژوهش حاكي از تأثير منفي و معناداري شاخص‌هاي توسعه مالي بر انتشار دي اكسيد كربن در تمامي مدل‌هاي برآوردي دارد در حالي كه متغيرهاي نرخ شهرنشيني، مصرف انرژي و رشد اقتصادي تأثير مثبت و معني داري داشته است. در روش PMG اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي، پول گسترده و ارزش بازاري به ترتيب موجب كاهش 0/150، 0/147، 0/123 درصدي انتشار دي اكسيد كربن شده، در حالي كه نرخ شهرنشيني موجب افزايش 0/366 درصدي آن شده است. بيشترين ضريب تأثيرگذاري متغيرهاي شاخص توسعه مالي و نرخ شهرنشيني بر انتشار co_2 در بين سه روش به كار رفته، مربوط به اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي(0/797) و روش DOLS است. نتايج هر سه روش با هم سازگار مي‌باشند، بدين ترتيب كه اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي، پول گسترده و ارزش بازاري در هر سه روش تحقيق موجب كاهش و نرخ شهرنشيني نيز موجب افزايش انتشار دي اكسيد كربن شده است و فقط در اندازه تأثيرگذاري ضرايب متفاوت است، در نتيجه مي توان استدلال كرد كه نتايج تحقيق از استحكام كافي برخودار بوده و فرضيات مطالعه حاضر را تأييد مي‌كنند.