تاثير سطوح سبز عمودي در ارتقاي كيفيت آب و هواي شهري با تاكيد بر بهبود پارامترهاي آلودگي هوا و دما (مورد پژوهي تك نگاري: ديوار سبز پل طبيعت، تهران)

شهر تهران امروز محل مناسبي براي شهروندان پياده نيست. آلودگي هوا و افزايش دما از مهم‏ترين مسائلي هستند كه موجب اين امر مي‏شوند. بنابراين، ‏پژوهش حاضر به بررسي تأثير استفاده از جدارۀ سبز شهري بر آلودگي هوا و دما مي‏پردازد. در اين پژوهش گياه روندۀ پاپيتال ديوار سبز پل طبيعت تهران براي واكاوي بيشتر موضوع انتخاب شده است. اين پژوهش در دو فاز ميزان و چگونگي تأثير جدارۀ سبز در تغييرات دما و آلاينده‏هاي موجود در هوا را سنجيده است. در فاز نخست با استفاده از دستگاه ديتالاگر دما در فواصل مشخصي از جداره برداشت شد. فاز دوم با استفاده از نمونه‏برداري از گياهان جداره و بررسي ميزان آلاينده‏ها در آن و همچنين، مقايسۀ اين ميزان با مقادير پژوهش‏هاي پيشين انجام گرفت. نتايج حاصل از پژوهش بيانگر تأثير گياه پاپيتال در كاهش دما تنها تا فاصلۀ حدود 0.5 متري از جدارۀ آن است. در بهترين حالت اثر كاهش دمايي اين جداره در نقطۀ A با فاصلۀ صفر از جداره، حدود 0.9 درجۀ سانتي‌گراد اختلاف نسبت به نقطۀ C با فاصلۀ 1 متر از جداره با دماي نزديك به هواي بيرون اتفاق افتاده است. نتايج فاز دوم نشان مي‏دهد در نوع پاپيتال ابلق ميزان جذب سولفات 2 برابر و جذب نيترات حدود 1.2 برابر نسبت به نوع سبز است. همچنين، مقايسۀ دو نمونه پل طبيعت و نمونۀ شهري نشان‌دهندۀ افزايش 18 برابري غلظت سولفات و 6.8 برابري غلظت نيترات در نمونۀ شهري نسبت به پل طبيعت، به دليل فاصله از منبع آلاينده است.