رابطه دولت و عوام گرايي كيفري در بستر سياست جنايي قضايي با تأكيد بر پرونده هاي قتل

زمينه و هدف: عوام گرايي براي نخستين بار در علوم سياسي مطرح شد، اما حركت هاي عوام گرايانه مسئولان دستگاه عدالت كيفري در خصوص افزايش جرائم و... سبب توجه به خواست مردم و افكار عمومي در سياست گذاري هاي كيفري شدند، از اين رو دولتمردان با توجه به ناكارآمدي الگوهاي اصلاح و درمان در برابر نرخ جرم و هزينه بسيار زياد اين رويكردها و بحران اقتصادي دولت ها و مطالبه روز افزون مردم در زمينه تأمين امنيت و آسايش، سبب بروز سياست هاي كيفري عوام گرايانه شد، از اين رو در اين پژوهش به دنبال بررسي رابطه دولت و عوام گرايي كيفري و پيامدهاي آن در سياست جنايي قضايي هستيم.روش: پژوهش حاضر به روش توصيفي و تحليلي انجام شده است.يافته ها و نتايج: يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه عواملي نظير: ترس و نگراني عمومي از جرم، بازنمايي اغراق آميز رسانه اي جرايم و تضعيف دولت هاي رفاه در شكل گيري بسترهاي برون سيستمي پيدايش سياست عوام گرايي كيفري توسط دولت ها نقش داشته اند و در شكل گيري بسترهاي درون سيستمي دولت ها عواملي هم چون مديريت گرايي در سيستم عدالت كيفري و ورود شعارهاي انتخاباتي در سياست جنايي دخيل است. هم چنين نتايج تحقيق حاكي از اين است كه شتابزدگي در رسيدگي، عدم رعايت اصل تساوي سلاح ها، عدم رعايت استقلال قضايي و عدم رعايت اصل بي طرفي قضايي مهم‌ترين پيامدهاي عوام‌گرايي در سياست جنايي قضايي ايران مي‌باشد.