ارزيابي تأثير به‌كارگيري شناخت هندسي سازه در طراحي معماري نمونۀ موردي: دانشجويان رشتۀ معماري

تاكنون تحقيقات گسترده‌اي دربارۀ ابعاد گوناگون دانش سازه صورت گرفته است. مسئلۀ اصلي در نتايج اكثر اين پژوهش‌‌ها نبود توجه كافي به چگونگي حضور دانش سازه در فرايند طراحي معماري است. دانش سازه داراي دو نوع شناخت اصلي شامل شناخت عددي و شناخت هندسي است. هر دو شناخت داراي ارزش‌هاي خود در فرايند طراحي هستند، ولي بخشي از شناخت سازه قابليت و شايستگي حضور در گام طراحي سازه را دارد كه از مراحل اوليۀ توليد فرم تا مرحلۀ ساختِ واقعي دخالت دارد؛ و اين همان جايگاه مهم و ارزشمند هندسه است كه در ميان دشواري‌هاي محاسباتي و گسترش ابزارهاي طراحي و تحليلي سازه ناديده گرفته شده است. بسياري از راه حل‌هاي سازه‌اي بر اساس شناخت هندسي تجلّي مي‌يابند. هدف اصلي در اين پژوهش ارزيابي تأثير شناخت هندسي در فعاليت‌هاي مربوط به طراحي سازه در بستر معماري است. بر اين اساس در اين پژوهش، ابتدا وجوه شناخت هندسي سازه به‌طور كامل معرفي مي‌شوند. سپس از راهبرد پژوهش كمّي براي سنجش آماري دو پارامتر ميزان رضايتمندي و ميزان افزايش مهارت دانشجويان معماري پس از كاربرد روش شناخت هندسي در طراحي سازه استفاده مي‌شود. براي تحليل كمّي از روش آزمون T زوجي با استفاده از نرم‌افزار SPSS استفاده مي‌شود. بنابر نتايج تحقيق استفاده از شناخت هندسي تأثير مثبتي بر ميزان رضايتمندي و ميزان مهارت مشاركت‌كنندگان در به‌كارگيري دانش سازه در طراحي‌هاي معماري دارد.